Skocz do zawartości

Media Room

Zdzisław Ptak

Przez Zdzisław Ptak
w SimBasket

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
LAF Grand Master

LAF

Opublikowano
  • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
Opublikowano (edytowane)

Portland Trailblazers - Nowa nadzieja zachodu

Dziś udałem się do Oregonu aby porozmawiać z tamtejszym head coachem zespołu. Wyruszyłem trochę wcześniej z nadzieją , że po drodze spotkam jakiś fanów zespołu z którymi porozmawiam. Nie myliłem się i gdy zapytałem pierwszego napotkanego starszego Pana czy kibicuje drużynie PTB odpowiedział twierdząco. 

Panie jak tylko przeczytałem w lokalnej gazecie , że Middleton do nas trafił to byłem przeszczęśliwy. Widać , że w klubie dobrze pracują. Ja ze swojej emerytury odłożyłem na karnet przez off season i mam zamiar chodzić na każdy mecz. Już się nie mogę doczekać jak zawodnicy wybiegną na parkiet i pokonamy tych mutantów z Kolorado- zakończył swoją wypowiedź starszy kibic. 

Po tym wywiadzie ulicznym udałem się prosto do siedziby klubu gdzie czekał już na mnie HC. 

Napiję się Pan czegoś ? - rozpoczął rozmowę.

A nie odmówię odpowiedziałem. Wtem zauważyłem jak moja szklanka zapełnia się szkocka. Spojrzałem na niego a on odrzekł aby lepiej się rozmawiało. Wziąłem łyka ( hojnie nalał ) i przystąpiłem do rozmowy. 

Jak Pan widzi off season w swoim wykonaniu ? Krótkie podsumowanie niego. 

Skoro ma być krótko to powiem tak. Nie zliczę ile razy temat Middletona przewinął się przez to biuro. Cieszę się niezmiernie, że udało nam się pozyskać gracza takiego kalibru. Do tego poszerzyłem rotację pozyskując rotacyjnych graczy poprzez trade a i z F.A pozyskałem centra, który jeszcze nie tak dawno zdobywał mistrzostwo simbasketu oraz był powrót Pata, który odrzucił ofertę od samych mistrzów simbasketu co pokazuje, że dobrze mu było u nas i chętnie do nas wrócił. 

Był jeszcze pozyskany z draftu Yuta 

Tak tak, zgadza się , ale on to melodia przyszłości bardziej. Na ten moment koncertujemy się aby już w tym sezonie wypaść jak najlepiej. Etap ogrywania młodych mamy już za sobą.

Gdzie Pan widzi atuty swojego zespołu a gdzie braki ? 

Atutem na pewno jest głębia rotacyjna. Warto zauważyć , że Bojan w każdym zespole byłby starterem grającym po 40 m. W naszym zespole będzie wchodził z ławki a więc pewnie będzie jednym z głównych kandydatów na 6th man OTY. Kolejnym atutem to pozyskanie Middletona , który wnosi bardzo dużo do naszego zespołu. Pragnę zwrócić uwagę , że dwa sezony tematu na jego plecach Indiana Pacers weszła do finału. Niewiele minęło od tego momentu a Middleton nadal jest w ścisłej czołówce SG simbasketu. No i najważniejsza rzecz to spora ilość graczy jest bogatsza o cenne doświadczenie z poprzednich PO więc w kolejnych powinno być tylko lepiej. Mógłbym jeszcze parę rzeczy tutaj wymienić , ale pewnie jakbym się rozgadał to by sporo zeszło. Jeżeli chodzi o minusy to pozycja centra wydaje się być najsłabiej obsadzona , jednak wierzę , że Zu oraz Thabeet poradzą sobie. Zu będzie naszym starterem ponieważ uważam , że nie ma na co dłużej czekać. Sporo osób uważa, że nie ma kto bronić i jeden RoCo to za mało. Niby racja, ale głównie chodzi o to aby zdobyć o jeden punkt więcej niż przeciwnik. W zeszłym sezonie to się równoważyło w tym uważam, że polepszeliśmy atak nie tracąc zbyt dużo na obronie. 

< napełnianie szklanki >

Z racji tego, że sezon ogórkowy zmierza ku końcowi bukmacherzy pokusili się o pierwsze odds. Pana zespół jest notowany jako druga siła zachodu , kibice zespołu czy to na ulicach miasta mówią czy w internecie piszą , że skład na finał konferencji. Jak Pan to widzi ? 

Cóż, trudno się jest się im dziwić. Na papierze wyglądam super mocno. Pragnę też zwróci uwagę na dwie kwestie. Pierwsza to przypomnę zeszły sezon gdzie był epicki i zarazem legendarny run po PO. Niestety został okupiony brakiem Ramona w PO co skutkowało niestety gładkim 0-4. Drugą sprawa to taka, że Krzemo nieprzerwanie od paru sezonów gra w finale simbasketu albo go wygrywa. To jest bardzo dobry GM i ciężko będzie go pokonać , ale to nie oznacza, że moi położą się w ewentualnym finale o co to to nie. Będziemy walczyć z pozycji underdoga. 

Czyli skoro Pan zgadza sie , ze stwierdzeniem , ze finał zachodu to Denver - PTB to kto w finale na wschodzie ? 

Jestem bardziej powściągliwy bo tak jak mówię warto wstrzymać konie , jednak skoro inni nas tam widzą to pozostaje tylko się z tego cieszyć. Choć wiadomo lekka presja jest aby nie skończyło się to jakimś collapsem. A co do wschodu to aż tak nie zagłębiałem się w niego , jednak liczę, że w finale konferencji znajdzie się Indiana, która mam wrażenie jest niedoceniana tutaj. Zobaczyć ewentualny pojedynek w ścisłym finale dwóch TOP 10 PG simbasketu czyli Dennisa i Tytusa to było by coś. No i rzecz jasna teraz Bam czy Middleton byli by bo drugiej strony barykady. 

Dziękuję za spotkanie. 

Dziękuję również. Na koniec poleje na odchodne. 
 

Wywiad przeprowadził simkowy Adrian Wojnarowski

Edytowane przez LAF
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
  • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
profesora Experienced

profesora

Opublikowano
  • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
Opublikowano

Tu jeszcze przedruk wywiadu jaki ukazał się wczoraj w Trybunie Ludu. 

-------------------

Profesora: Heat najlepsi na Florydzie.

Zapraszamy do naszej nowej serii „Szóstka na start”, gdzie zadajemy 6 pytań GM’kom Simbasketu przez zbliżającym się sezonem. Pierwsza jeszcze przed campami zgodziła się wypowiedzieć GM Miami Heat Profesora. Wiemy, że po pełnym emocji off-season, fani ‘Żarów’ mogą z entuzjazmem podchodzić do zbliżającego się sezonu 2042!

Najważniejszy punkt off-season?
- Draft, to właśnie wybór w drafcie zdeterminował moje kolejne ruchy na FA. Można teraz się zastanawiać, jak wyglądałaby ta drużyna, gdyby Heat miało nieco więcej szczęścia przy losowaniu i musiałabym dokonywać wyboru między Doncicem, Youngiem i Gilgeous-Alexanderem, lub gdyby nawet do zespołu trafił rozważany do ostatniego momentu Brunson. Ostatecznie do Miami trafił Ayton (pomimo obiekcji męża, który próbował przekonywać do innego wyboru). Jestem bardzo zadowolona z tego wyboru i przekonana, że Ayton będzie nie tylko w tym sezonie, ale i za kolejne 4 lata wśród najlepszych graczy z tego rocznika, na pewno najlepszym wysokim.

Jakie są minusy FA?
- Pazerność Marjanovica, na którego poszło 14 mln (na szczęści tylko na jeden rok). Biorąc jednak pod uwagę, ile było pieniędzy w tym roku na FA, nie chciałam podejmować ryzyka, że podczas kolejnego dnia przyjdzie mi zaproponować Marjanovicovi nieco niższy, ale i sporo dłuższy kontrakt. Kolejna rzecz to wysokość kontraktu Spencera Dinwiddie. Liczyłam, że Spencer okaże się stealem tego FA ze sporo niższym kontraktem. Niestety pojawił się SlaKB ze swoimi dolarami i przeszkodził w tym.

A są jakieś plusy tegorocznego FA?
- Zdecydowanie! Przedłużenie Collisona, Dinwiddie, Wrighta, Ennisa, Marjanovica, dodatkowo wcześniej przedłużenia Gortata i Bradley’a pozwoliły utrzymać trzon drużyny, która przeżyła już dwie piękne historie w PO, zakończone niestety dwa razy porażkami z Bulls. Do tego, do zespołu dołączył doświadczony Ford, który pomógł rok temu Love dociągnąć Kings do PO. Oprócz niego witamy też Sefoloshe ze znakomitą obroną, który w każdym momencie jest w stanie wskoczyć do meczowej 12-ki oraz Bendera, który też ma to, co cenimy w Heat - zadatki na solidnego obrońcę. Ostatni mały plus - Alex Len, którego uważam za cancera, trafił do Bulls;)

Co będzie atutem Heat w tym sezonie?
- Nie wiem, czy nie za szybko pada to pytanie. Campy ciągle przed nami. Niemniej wydaje mi się, że obojętnie co się na nich wydarzy, atutem Heat będzie to, co zawsze (od początku jak przejęłam tę drużynę), czyli 15 graczy, z których każdy jest gotowy do gry, a chyba każdy z nich ma jakiś atut dzięki, któremu może trafić do pierwszej piątki w przypadku kontuzji kogoś podstawowego i co ważne nie obniżać poziomu drużyny. Jest to możliwe dzięki elastyczności, jaką daje nam multi-pozycyjność zawodników Heat, podczas układania wyjściowego składu.

Jak będzie wyglądała gra Heat w tym sezonie?
- Będzie szybko. Zobaczymy czy Dinwiddie i Collison dogadają się, grając razem na parkiecie i nasz Boban może powalczy o kolejny indywidualny sukces... np w kategorii "Najlepszego rezerwowego". Randle daje też większą elastyczność niż nasza legenda - Bosh (muszę też przyznać, że ze smutkiem przyjęłam zakończenia kariery przez Chrisa). Więcej ciężko zdradzić w tym momencie.

Jakie są oczekiwania przed tym sezonem na Florydzie?
- Kolejny raz mogę powiedzieć, że lepsza odpowiedź na to pytanie może paść po campach... pewne jest to, że mamy swój pick na najbliższy draft ;). Na pewno ogromne nadzieje wiążemy z DeAndre Aytonem, który ma szansę w ciągu 3-4 sezonów wskoczyć do ścisłego topu podkoszowych Simbasketu. Jeśli chodzi o zespół, to na ten moment w sezonie regularnym, celem jest by Heat było najlepszą drużyną na Florydzie i by podjąć walkę o koleje zwycięstwo w Atlantic Division... a później krok po kroku, pokonując w końcu Bulls w PO...

----------------------
Od redakcji: Seria początkowo miała mieć tytuł "Dycha na start", Profesora była bardzo rozmowna podczas tego wywiadu, niestety na sam koniec okazało się, że nie ma zgody na wypuszczenie rozmowy bez autoryzacji. Ostatecznie byliśmy zmuszeni by wywiad przyjął formę 6 zamiast 10 pytań. Dużo nie możemy zdradzić, co pojawiło się podczas naszej rozmowy, ale dostaliśmy zgodę na wydrukowanie jednego zdania więcej: "Sztab szkoleniowy Miami nie widział w przeszłości, ani nie widzi w przyszłości miejsca w S5 dla takiego gracza jak Bojan Bogdanovic".

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
  • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
Alonzo Grand Master

Alonzo

Opublikowano
  • Ta odpowiedź cieszy się zainteresowaniem.
Opublikowano

Dumni Seattle SuperSonics po 10 sezonach

Sezon 2032

Do simki dołączyłem krótko po rozpoczęciu sezonu 2032. Miałem możliwość wyboru chyba z 3-4 teamów (bo jeszcze wtedy tyle było wolnych/prowadzonych przez 2 GMów). Zasugerowano mi, żebym brał Seattle, bo mają młodą fajną drużynę. Inna sugestia dotyczyła tankowania po kogoś z trójki Harden/Curry/Griffin i przekazano mi lejce. Otrzymałem też od Julka krótką charakterystykę moich graczy i szybko ogarnąłem, że Brook Lopez. Paul Millsap, Goran Dragic i Dorrell Wright, to młodzi perspektywiczni z potencjałem, a Tracy McGrady to jest tam aktualnie liderem. Miałem też w drużynie paru innych młodych, z których może coś będzie – Ramon Sessions, Ersan Ilyasova, Ian Mahinmi, Anthony Morrow, Jason Smith, Jared Dudley i Ryan Anderson; ponadto byli też doświadczony David West i weterani – Rodney McCray i Matt Geiger.

Z perspektywy czasu, dziś bym to pewnie inaczej rozegrał, ale wtedy wartości poszczególnych graczy, ich perspektywy i potrzeby drużyny mało mi mówiły – krótko mówiąc ch#ja się znałem. Szybko przestawiłem drużynę na tryb walki, a nie tank ustawiając w s5 i jako lidera McGradyego (grał z ławki jak przejmowałem team), z czeluści IL wyrwałem Davida Westa przywracając go do rotacji i zacząłem zmieniać taktykę – nie ogarniając – po prostu dostosowałem tak jak miała ułożoną większość. Pierwszy sezon grałem jednak Very Fast (później już dominował Fast). Nie bardzo potrzebny był mój pierwszy ruch, czyli wymiana Davida Westa na Michaela Redda, gdyż wzorem rl uznałem, że przyda się mojej młodzieży weteran z ławki na sg – patrząc na to dziś, ten ruch mi nic nie dawał. Redd i tak grał zbyt małe minuty wchodząc za Wrightem by miał jakikolwiek wpływ na wynik.

Wygrałem swój pierwszy mecz grając z silnymi wtedy New Orleans Hornets. Później jednak raczej przegrywałem. Tankujący bodajże Nets lub Suns zwolnili Arvydasa Sabonisa, którego przejąłem z listy Waivers, gdzie byłem dość wysoko. Sabonis zacząłgrać mi z ławki jako backup center, a możliwe że też i backup pf. Dopiero dzięki niemu i jego grze ogarnąłem, że solidni weterani mają w simce większą wartość niż sądziłem. Z perspektywy czasu pewnie ustawiłbym go dziś na centrze w s5 przesuwając Brooka na pf i Millsapa na sf. Miałem jednak dwóch bardzo młodych pg – Dragicia i Sessionsa, więc nie wiem czy to by dużo poprawiło mi grę teamu, ale z pewnością dałoby mi 3-5W więcej.

Julek zwolnil ze swoich Magic Udonisa Haslema, którego szybko przejąłem i grał on u mnie przez kilka kolejnych sezonów już do końca kariery. W celu pozyskania Sabonisa i Haslema zwolniłem Geigera i McCraya.

W swoim pierwszym sezonie miałem też sporo kontuzji – mecze tracili m.in. McGrady, Millsap, czy również Sabonis, a po 2 mecze stracili też Lopez i Dragic.

Grałem ustawieniem: s5 Dragic/D.Wright/McGrady/Millsap/Lopez i z ławki Sessions/Redd/Ilyasova/Haslem/Sabonis; pod koniec sezonu próbowałem sprawdzać na większych minutach Ilyasove, Morrowa, Smitha, czy Dudleya.

Ostatecznie dobiłem w przedostatnim meczu sezonu do 30W – taki sobie cel założyłem podczas sezonu, gdy zrozumiałem, że mam jeszcze zbyt młody team, żeby rywalizować z playoffowymi drużynami. Jakoś w ostatnich 10 meczach sezonu miałem chyba nawet pozytywny bilans o czym były tu kiedyś dyskusje z osobami, które mi bardzo chciały zarzucić tank.

Moi liderzy z sezonu 2032 (30-52): T. McGrady 21,3pkt. 5,7zb. 3,5as. B. Lopez 19,4pkt. 8,5zb. P. Millsap 16,1pkt. 11zb. G. Dragic 15,3pkt. 5,9as.;

 

Sezon 2033

W sezonie 2033 planowałem przede wszystkim przedłużyć Sabonisa i ściągnąć jakiegoś doświadczonego pg. Niestety Sabonis zakończył karierę, a pg musiałem przez wymianę, bo nikt odpowiednio dobry nie chciał ze mną podpisać przy moim fatalnym Win Ratingu.W drafcie wybrałem z 7 pickiem DeMara DeRozana, a odsyłając do Atlanty do Cvbe 2 2nd dostałem odległy 1st pick i z #26 wybrałem Jonny Flynna – po którego ten deal zresztą zrobiłem.  Qcin podpisał wtedy za MLE zupełnie mu niepotrzebnego starego ale cały czas dobrego Mookie Blaylocka za którego oddałem jeszcze przed startem sezonu pick i chyba Morrowa i Dudleya dla wyrównania kontraktów. To było tez offseason, gdzie Ersan Ilyasova dostał sowitą wypłatę, która zablokowała mi salary wtedy (podpisałem też extension z Millsapem), a w perspektywie przyszłości trzeba już było myśleć o maxie dla Brooka.

Sezon rozpocząłem ustawieniem: s5 Blaylock/Wright/McGrady/Millsap/Lopez i ławka – Dragic/Sessions/DeRozan/Ilyasova/Haslem; - gdzie lawirowałem między Ilyasovą a DeRozanem na sf oraz Dragiciem, a lepszym od niego wtedy Sessionsem na pg. Simkowy Haslem niestety nie był zbyt dobrym obrońcom. Szybko okazało się, że jednak potrzebuję doświadczonego klocka jako centra, a dzięki sugestiom Pablo postanowiłem przesunąć Millsapa na sf i Brooka Lopeza na pf. McGrady zaczął grać jako sg natomiast Dorrella Wrighta wymieniłem do Cavs za Gheorghe Muresana. Podczas sezonu ściągnąłem tez przepłaconego Horace Granta za spadające kontrakty (chyba Redd). Dało mi to już zdecydowanie bardziej doświadczony team. DeRozanem grałem tylko w 53 meczach, gdyż jeszcze był zbyt słaby zebym walczył nim o wynik. Może jednak mogłem dać mu pograć w całym sezonie, to chociaż do jakiegoś Rookiem Team po sezonie zostałby wybrany, ale experymentowałem na czuja z najlepszymi ustawieniami.

Po obiecującej pierwszej części sezonu, gdzie Mookie Blaylock grał świetnie, w drugiej nastąpił jego zjazd, a razem z tym przyszły słabsze wyniki i ostatecznie do playoffs zabrakło nieco. Sezon 2033 skończyłem z bilansem 39-43 grając ustawieniem: s5 Blaylock/McGrady/Millsap/Lopez/Muresan i ławka – Dragic/Sessions/DeRozan/Haselm/Grant/J.Smith.

Statsy liderów – McGrady 22,6pkt. 7,4zb. 4,2as. Lopez 20,4pkt. 10,1zb. Blaylock 18,4pkt. 8,9as. Millsap 18,2pkt. 9,8zb.

 

Sezon 2034

Blaylock któremu planowałem dać kontrakt z MLE* zakończył mi karierę i znów potrzebowałem wzmocnić się tu weteranem (możliwe, że już mogłem grać tu Dragiciem w s5 ale chęć pozyskania doświadczonego pg wzięła górę). Po wcześniejszej grze w Denver trafił do mnie po wymianie Jamaal Tinsley oraz wybrany wtedy w II rundzie draftu Dexter Pittman za Granta i 1st pick. Campy ostatecznie pogrzebały resztki mojej nadziei związanej z rozwojem Ilyasovy, coraz słabszy był też Muresan. Za MLE pozyskałem solidnego Barbose, ale też dopiero pod koniec FA, gdyż nikt wcześniej nie chciał ze mną podpisać.

Sezon rozpoczątem ustawieiem: Tinsley/McGrady/Millsap/Lopez/Muresan i ławka – Dragic/Barbosa/DeRozan/Haslem/J.Smith; skład mi uzupełniali – Ilyasova, Mahinmi, Morrow, Flynn i Pittman. Szybko okazało się, że Tinsley nie będzie w ataku aż tak dobry jak oczekiwałem (on najlepszy był przy grze Outside i Very Fast), a ja experymentowałem wtedy też z Balanced przy mojej dobrej zbiórce i słabej 3P. Podczas sezonu wymieniłem Barbose najpierw na Davida Westa a później na Donyella Marshalla który mi się szybko kontuzjował i tak właściwie się zakończyła jego przygoda w Seattle.

Pierwszą część sezonu miałem bardzo udaną i byłem już prawie pewien awansu do playoffs, ale tu znów miałem tragiczną drugą część sezonu, co zaowocowało bilansem 39-43 i ponownym przedwczesnym zakończeniem sezonu.

Statsy graczy – Lopez 22pkt. 10,9zb. McGrady 21pkt. 6,9zb. 3,9as. Millsap 19,7pkt. 11,1zb.Tinsley 14,5pkt. 8,2as. 2,7prz.

 

Sezon 2035

Offseason było bardzo pracowite, gdyż to był ten moment, w którym musiałem wymienić kontrakt Ersana Ilyasovy – trafił on w trójstronnej wymianie z Chicago Bulls do San Antonio razem z chyba 3 moimi 1st pickami, ale Pablo szybko go upłynnił za mniej assetów do rozpoczynających wtedy tank Denver. W wymianie Ilyasovy udało mi się pozyskać kolejną legendę klubu – Michaela Beasleya, choć sądziłem że jego kariera u mnie lepiej się potoczy. Sam od Nuggets pozyskałem za 1st pick Jamaala Magloirea schodząc ze starego już Muresana i oddałem niepotrzebnego u mnie Mahinmiego. Sezon rozpocząłem ustawieniem: s5 Tinsley/McGrady/Millsap/Lopez/Magloire, ławka – Dragic/DeRozan/Beasley/Haslem/Causwell. Jeszcze w pierwszej części sezonu z Waivers trafił do mnie Zaza Pachulia, który z miejsca stał się backup wysokim. Kluczowa była jednak wymiana Millsapa do Portland za Andrew Bynuma. W wymianie tej oddawałem też Magloirea. Portland zostało wtedy okrzyknięte przyszłym dominatorem simki.. Do mnie poza Bynumem trafił też Markieff Morris oraz pick Portland z kolejnego draftu. Krótko po tym zrobiłem jeszcze jeden decydujący dla przyszłości Seattle trade pozyskując z New Yorku Jasona Richardsona za wcześniej pozyskany pick Portland, Beasleya, Flynna i Causwella. Skład z FA uzupełnili mi tacy gracze jak – Chalmers, Childress, Boone i Quinn.

Drugą część sezonu grałem już w ustawieniu: s5 Tinsley/Richardson/McGrady/Lopez/Bynum oraz ławka: Dragic/DeRozan/Haslem/Boone/Pachulia. I właśnie ten skład awansował mi po raz pierwszy do playoffs z bilansem 46-36 zająłem 6 miejsce w Konferencji i najpierw pokonałem Phoenix Suns 4-0, a w II rundzie przegrałem 3-4 z Houston Rockets.

Statsy moich z regulara – Lopez 23,2pkt. 10,5zb. McGrady 20,5pkt. 6,8zb. Tinsley 16,1pkt. 8,8zb. 2,6prz. Bynum 14,3pkt. 12,3zb. 3,8bl.

Warto tu napisać, że w dość naturalny sposób Brook Lopez przejmowal podczas tych sezonów drużynę od Tracy McGradyego, który zaczął pełnić rolę drugiej opcji. Naturalnym tym trzecim był Millsap, ale po jego wymianie rolę tą dzielili między siebie Tinsley i Bynum. Pozyskujący Bynuma nie rozwiązałem cały czas kwestii zbiórki u moich podkoszowych, gdyż ani Lopez, ani też Bynum nie uchodzili za bardzo dobrych zbierających. Bynum dawał mi jednak elitarny blok.

Przed offseason przyjąłem propozycję McGradyego podpisania z nim bardzo wysokiego 6-letniego kontraktu, co z miejsca utrudniło mi przedłużenie po sezonie Tinsleya, o którego walkę przegrałem na FA z Mavs. Ważniejsze jednak dla mnie od utrzymania weterana jakim był Tinsley, było przedłużenie Gorana Dragicia, dla którego szykowałem już rolę podstawowego pg. Gdy z nim podpisywałem ten 4-letni kontrakt po 5,5mln$ pojawiały się sceptyczne głosy , ale szybko okazało się że Dragic szybko przejął rolę od McGradyego współlidera Dumnych SuperSonics i dzieli ją z Brookiem Lopezem do dziś.

Kontrakt McGradyego oznaczał też dla mnie brak funduszy na szybkiego maxa dla DeRozana i kolejne kombinowanie z salary w przyszłości. Jednak do nowego kontraktu dla DeRozana miałem jeszcze sezon jego gry na draftowskim kontrakcie.

 

Sezon 2036

Podczas draftu pozyskałem 2nd pick z początku II rundy wybierając Tylera Zellera, na FA podpisałem dwóch backup pg łatając dziurę po odejściu Tinsleya – Smusha Parkera i CJ Watsona, ale szybko wymieniłem Smusha Parkera pozyskując backup wysokiego – Horacea Granta, ponadto odzyskałem też wymienionych w dealu po JRicha w poprzednim sezonie Michaela Beasleya i Jonny Flynna. Do drużyny dołączył też Psycho-T Tyler Hansbrough. Beasley i Flynn ze względu na głębię nie mieli zbyt dużo możliwości, żeby w tym sezonie pograć, choć dostawali już swoje szanse.

Rotacja w sezonie wyglądała następująco: s5 Dragic/Richardson/McGrady/Lopez/Bynum i z ławki – Watson/DeRozan/Hansbrough/Grant. Był to przełomowy sezon dla Dragicia, gdzie z no namea wskoczył na simkowy piedestał w mojej drużynie z buta przejmując drużynę. Lopez grał swoje, choć zszedł w tamtym sezonie na drugi plan za Dragiciem, a McGrady po podpisaniu sytego kontraktu okazało się, że rozpoczął szybki zjazd. Solidnie pod koszem grał Bynum, a JRich spajał mi drużynę wykonując tą niewdzięczną niewidzialna robotę. Bardzo jasnym swiatłem lśnił mi z ławki DeRozan ogarniając pozycję sg.sf i planowałem w kolejnym sezonie nominować go już do s5. Hansbrough i Horace Grant uzupełniali mi pozycje podkoszowe z ławki, a CJ Watson był idealnym backup pg.

Drużyna zrobiła mi znów bilans 46-36, ale tym razem dało to 2 seed i mistrzostwo Dywizji. Niestety sielankę zepsuła kontuzja Dragicia w ostatnich meczach regulara i musiałem sobie radzić bez niego w 2 pierwszych meczach playofs z Mavs. Tam po powrocie z chyba 0-2 Dragic grał kosmos i wyciągnąłem na 3-3, ale zmiana w taktyce Mavs na którą nie zdążyłem zareagować ostatecznie ostatecznie spowodowała, że przegrałem g7 i ostatecznie 3-4 już w I rundzie playoffs.

Statsy moich z regulara – Dragic 25,6pkt. 6,1zb. 8,3as. Lopez 20,8pkt. 11,1zb. McGrady 17,2pkt. 6,5zb. Bynum 14,2pkt. 13,1zb. 3,7bl.

 

Sezon 2037

Podczas FA niestety DeRozan wybrał 5-letniego maxa z podwyżką 10% zamiast mojego 6-letniego z podwyżką 12,5% i podstępem został mi podebrany przez Marcusa. Udało mi się więc przedłużyć JRicha, a MLE zainwestowałem w Jordana Crawforda. W drafcie w II rundzie dołączył do mnie Rodney McGruder i w poza tym nie zmienionym składzie zagrałem kolejny sezon. Niestety proces dziadzienia McGradyego, który był moją trzecią ofensywną opcją postępował bardzo szybko i mój atak opierał się na dwójce Dragic/Lopez. Próbowałem zwiększać minuty Flynnowi, który wyglądał w pewnych momentach na ich najlepsze ofensywne wsparcie. Kontuzje ograniczyły też Bynuma i JRicha, w konsekwencji czego z bilansem 44-38 zająłem 6 miejsce w Konferencji i w playoffs poległem z Minnesota 1-4 w I rundzie. Rotacja jaką grałem – s5 Dragic/Richardson/McGrady/Lopez/Bynum, ławka: Watson/Flynn/Beasley/Hansbrough/Grant/Causwell;

Statsy moich z regulara – Dragic 23,7pkt. 6,3zb. 6,2as. Lopez 23,4pkt. 10,5zb. Bynum 13,9pkt. 11,6zb. 3,5bl. McGrady 12,7pkt. 5,4zb.

 

Sezon 2038

Dziadzienie McGradyego postępowało I jeszcze przed połową sezonu dokonałem wymiany z Qcinem (tym razem GMem Atlanty a nie Portland), oddając z ciężkim sercem Tracyego i 2 1st picki oraz CJ Watsona za starego ale cały czas świetnego w ofensywie Larry Hughesa, żeby deal mógł przejść finansowo przejąłem też – Devina Harrisa, KJ McDanielsa i Stromile Swifta. Jeszcze przed sezonem za MLE podpisałem Eda Davisa (po tym jak straciłem na FA swojego 2nd roundera Tylera Zellera), a w dealu z Houston pozyskałem Meyersa Leonarda. Przez chwilę był też u mnie Ersan Ilyasova który dołączył jako FA. W drugiej części sezonu pozyskałem też doświadczonego Rasheeda Wallacea z Knicks. Dokonałem też kilku pomniejszych wymian (potrzebowałem m.in. pozbyć się kontraktu Devina Harrisa). W efekcie moja rotacja po odejściu McGradyego i pozyskaniu Larry Hughesa wyglądała tak: s5 Dragic/Hughes/Richardson/Lopez/Bynum a ławka: Flynn/Beasley/Wallace/Leonard/Davis;

Z bilansem 51-31 awansowałem do playoffs z 2 seedem i mistrzostwem Dywizji, pokonując najpierw Phoenix Suns 4-1, a później obrywając od młodych Mutantów z Denver 1-4.

Statsy moich liderów z regulara – Lopez 25,5pkt. 10,8zb. 3,8as. Hughes 23,7pkt. 6,9zb. Dragic 22,5pkt. 5,3zb. 6,6as. 2prz. Bynum 13,5pkt. 11,9zb. 3,4bl.

Sezon 2039

W offseason postanowiłem iść na całość i pozyskałem z Toronto Emeke Okafora oddając za niego Bynuma oraz m.in. Flynna (który wrócił do mnie w drugiej części sezonu). Znów skróciłem rotację i znów miałem zawalone salary, ale s5 Dragic/Hughes/Richardson/Lopez/Okafor wyglądało bardzo dobrze, początkowo z ławki grali Watson/Beasley/Davis/Leonard, ale w wymianie w której wrócił do mnie Flynn (doszedł też Scola) oddałem Watsona i Leonarda. Skład uzupełniali mi stary Udonis Haslem oraz młodzi – McCallum, McDaniels i McGruder. Drużyna osiągnęła bilans 52-30 (najlepszy w mojej dotychczasowej historii) i zajęła 3 seed w I rundzie pokonując Houston Rockets 4-0, ale w II rundzie przegrywając z San Antonio 1-4.

Statsy moich liderów – Dragic 25,1pkt. 5,9zb. 8,3as. 2 prz. Lopez 23,3pkt. 11zb. Hughes 21,6pkt. 5,9zb. 2,5prz. Okafor 15,7pkt. 15zb. 3,bl.

 

Sezon 2040

Przed sezonem pojawiła się możliwość powrotu syna marnotrawnego DeMara DeRozana – zatem skorzystałem z tej możliwości, ceną było oddanie starego Larry Hughesa w wymianie z Orlando. Niestety była też ukryta cena – Julek mi podebrał za MLE Jasona Richardsona, który razem ze swoim przybyciem do Seattle gwarantował mi coroczne playoffy – zresztą po jego odejściu nie awansowałem w pierwszym sezonie jego nieobecności do tych rozgrywek. Udało mi się jednak podpisać nowe 6-letnie kontrakty z moimi franchise playerami – Brookiem Lopezem i Goranem Dragiciem. Podpisałem też nowy 6-letni kontrakt z Beasleyem, ale na JRicha zabrakło już $$$. Z II rundy draftu dołączył do Seattle Alfonzo McKinnie, ale słabe campy nie pozwoliły mu się utrzymać zbyt długo w lidze. Ja mając już pod kontraktami inne kasztany – McGrudera i McDanielsa nie miałem dla McKinniego przyszłościowo miejsca z moim maxymalnie wypełnionym salary. Karierę przed tym sezonem zakończył też Udonis Haslem.Z FA wrócił do mnie Dexter Pittman i z Waivers ściągnąłem Thaddeusa Younga.

Początek sezonu był obiecujący. Mając 8-9 rotacyjnych graczy, postanowiłem spróbować gry na pg w s5 Flynnem, a Dragicia przesunąć na sg. Długo się nie mogłem zdecydować, czy na sf grać lepiej DeRozanem, czy Tadziem Youngiem i w sumie moja rotacja w s5 wyglądała tak: Flynn/Dragic/DeRozan(Young)/Lopez/Okafor, a z ławki DeRozan lub Young oraz Beasley/Davis i czasami Pittman.  Z perspektywy czasu zamiast katować Dragicia na sg i Flynna w s5, trzeba było grać – Dragic/DeRozan/Young/Lopez/Okafor i z ławki Flynn/Beasley/Davis, ale dopiero teraz taki „madry” jestem.. Zaczął się też zjazd Okafora, dla którego był to jak się później okazało jego ostatni sezon. Wymiana, którą zrobiłem przyszła zbyt póxno – za Okafora i 1st pick pozyskałem Perkinsa, Hansbrougha i Miroticia. Niepotrzebnie tez grałem Miroticiem w s5, powinienem grać wtedy Youngiem. Ostatecznie końcówka sezonu nie wiele zmieniła i z bilansem 38-44 zakończyłem passę 5 kolejnych awansów do playoffs. Jak na ironię po moim najlepszym sezonie 2039, przyszedł najgorszy 2040.

Statsy z regulara moich liderów: Lopez 23,4pkt. 10,5zb. Dragic 20,7pkt. 5,9zb. 4,2as. DeRozan 16,9pkt. 5,7zb. Flynn 15,6pkt. 7,7as. 2,2prz.

 

Sezon 2041

W offseason kluczowe było oddanie Kendricka Perkinsa do New York Knicks za głębię składu – Andrisa Biedrinsa, młodego Alexa Caruso i pierwszy raz od czasu swojego pierwszego draftu w simce gdzie wybierałem DeRozana i Flynna, miałem możliwość  wyboru gracza w I rundzie i to w połowie –  postanowiłem zainwestować w guarda i z 14 pickiem trafił do mnie Dennis Smith Jr. Pozyskałem tez swojego ex gracza Tylera Zellera, a za LLE podpisałem Ersana Ilyasove już z mocnym planem zatrzymania go w składzie do końca kariery. Wymieniłem tez Miroticia za Gordona Haywarda z Denver i z Waivers wrócił do mnie Tracy McGrady, dla którego miał to być pożegnalny sezon. Grałem rotacją – s5: Dragic/DeRozan/McGrady/Lopez/Biedrins i z ławki – Flynn/Caruso/Hayward/Beasley/Zeller. Po całkiem dobrej pierwszej części sezonu, znów moi mieli zadyszkę w drugiej części sezonu kończąc go bilansem 6-15 i rzutem na taśmę awansowałem z 8 seedu po roku przerwy do playoffs z miejsca trafiając na pożarcie Mutantów z Colorado, którym to jednak dzielnie się postawiłem rzucając na Anthony Davisa Ersana Ilyasove i przegrałem dopiero po zaciętym g7 3-4 po meczu gdzie X-Factorem był mój ex gracz – Thaddeus Young.

Statsy moich liderów – Dragic 26,7pkt. 7,3as. 5,5zb. Lopez 22,7pkt. 11,2zb. DeRozan 18,9pkt. 6zb. 3,9as. 2,7prz. McGrady 10,1pkt. 4,8zb.

 

Sezon 2042 będzie moim 11 sezonem. W offseason za Haywarda i gracza za MLE z FA pozyskałem Kwame Browna, a podczas FA udało mi się utrzymać DeRozana i Ilyasove, choć nie stać mnie było już na McGradyego i straciłem znów swoją głębię.

Planowana rotacja: Dragic/DeRozan/Ilyasova(Beasley)/Lopez/Brown i z ławki Flynn/Caruso/Beasley(Ilyasova)/Biedrins.

 

Top20 wg mnie moich graczy przez te 10 sezonów w Dumnych SuperSonics:

1. Brook Lopez

2. Goran Dragic

3. Tracy McGrady

4. DeMar DeRozan

5. Jason Richardson

6. Jonny Flynn

7. Michael Beasley

8. Emeka Okafor

9. Andrew Bynum

10. Ersan Ilyasova

11. Udonis Haslem

12. Larry Hughes

13. Paul Millsap

14. Jamaal Tinsley

15. Andris Biedrins

16. Mookie Blaylock

17. Dorrell Wright

18. Gheorghe Muresan

19. CJ Watson

20. Horace Grant

 

 

Możliwe, że jeszcze opis uzupełnię o jakieś info + statsy m.in. z playofs.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy

  • Ostatnio przeglądający   1 użytkownik

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Umieściliśmy na Twoim urządzeniu pliki cookie, aby pomóc Ci usprawnić przeglądanie strony. Możesz dostosować ustawienia plików cookie, w przeciwnym wypadku zakładamy, że wyrażasz na to zgodę.

 Akceptuje ciasteczka  Odrzuć pliki cookie