Rozważania o wierze o Bogu i KK

[starYfaN]

Teraz, fluber napisał:

Idealnym, bezkonkurencyjnym. Do czego prowadzi nas ta zabawa w synonimy? 

Do tego, że aby być wszechwładnym i wszechmogącym, trzeba panować nad materią i informacją na poziomie splątania kwantowego.

Na dzisiaj wiara w kreacjonizm, jest wybitnie trudna. Wiara w byt doskonały niekonieczne (tak jak wiara w Boga).

Odrzuciłem jedynie tezy, że Bóg jest w stanie nie dopuścić do niegodziwości tego Świata. A to wymaga reformy doktryny.

[fluber]

Teraz, starYfaN napisał:

Do tego, że aby być wszechwładnym i wszechmogącym, trzeba panować nad materią i informacją na poziomie splątania kwantowego.

Na dzisiaj wiara w kreacjonizm, jest wybitnie trudna. Wiara w byt doskonały niekonieczne (tak jak wiara w Boga).

Odrzuciłem jedynie tezy, że Bóg jest w stanie nie dopuścić do niegodziwości tego Świata. A to wymaga reformy doktryny.

A dlaczego uważasz, że byt Wszechmogący nie może panować nad materią i informacją na poziomie splątania kwantowego?

[starYfaN]

1 minutę temu, fluber napisał:

A dlaczego uważasz, że byt Wszechmogący nie może panować nad materią i informacją na poziomie splątania kwantowego?

Ponieważ ta sama świadomość musiałaby istnieć w każdym czasie

[fluber]

Teraz, starYfaN napisał:

Ponieważ ta sama świadomość musiałaby istnieć w każdym czasie

Nic bardziej mylnego. Byt Wszechmogący może panować nad materią i informacją na poziomie splątania kwantowego bez spełnienia powyższego warunku.

[starYfaN]

3 minuty temu, fluber napisał:

Nic bardziej mylnego. Byt Wszechmogący może panować nad materią i informacją na poziomie splątania kwantowego bez spełnienia powyższego warunku.

To jest akurat niemożliwe, bo splątanie występuje w różnym czasie.

Poza tym byt musiałby powstać wraz z pojawieniem się wszechświata.

 

Czy zgodzisz się, że doktryna winna być "zaktualizowana"?

[fluber]

1 minutę temu, starYfaN napisał:

To jest akurat niemożliwe, bo splątanie występuje w różnym czasie.

Poza tym byt musiałby powstać wraz z pojawieniem się wszechświata.

 

Czy zgodzisz się, że doktryna winna być "zaktualizowana"?

Oczywiście, że nie. Próbujesz tu przemycić bardzo prosty błąd logiczny, według którego ograniczasz Wszechmogącego twórcę systemu do praw działających w systemie, który stworzył

Edytowane 20 Lipca 2022 przez fluber

[starYfaN]

2 minuty temu, fluber napisał:

Oczywiście, że nie. Próbujesz tu przemycić bardzo prosty błąd logiczny, według którego ograniczasz Wszechmogącego twórcę systemu do praw działających w systemie, który stworzył

Czyli odpowiada za powstanie wszechświata i praw rządzących w tym wszechświecie?

[fluber]

Teraz, starYfaN napisał:

Czyli odpowiada za powstanie wszechświata i praw rządzących w tym wszechświecie?

Dokładnie.

[starYfaN]

1 minutę temu, fluber napisał:

Dokładnie.

Przeniosłeś kreacjonizm na nieosiągalny poziom. Problem w tym, że czas, prawa, materia (i duch) musiałyby powstać w tym samym czasie.

 

Czy jesteś za uaktualnieniem doktryny, czy uważasz, że Bóg stworzył nas na swoje podobieństwo.

Nie neguje wiary w Boga (ducha doskonałego), pytam o fundamenty tej wiary, które zostały ustalone na przestrzeni paru wieków, przez ludzi będących na innym etapie poznawczym.

[fluber]

10 minut temu, starYfaN napisał:

Czy zgodzisz się, że doktryna winna być "zaktualizowana"?

I jaka konkretnie doktryna wymaga zaktualizowania? Bo ciągle nie wiem, o co konkretnie chodzi. Lubię operować na konkretach. Wcześniej pisałeś coś o ewolucji i zupełnie też nie widzę związku.

Teraz, starYfaN napisał:

Problem w tym, że czas, prawa, materia (i duch) musiałyby powstać w tym samym czasie.

Czemu to problem?

[starYfaN]

17 minut temu, fluber napisał:

I jaka konkretnie doktryna wymaga zaktualizowania? Bo ciągle nie wiem, o co konkretnie chodzi. Lubię operować na konkretach. Wcześniej pisałeś coś o ewolucji i zupełnie też nie widzę związku.

Doktryna katolicka

Nauczanie doktrynalne wiary i moralności jest jednym z trzech, obok życia i kultu, podstawowych wymiarów katolicyzmu^[19]. Wierność tzw. analogii wiary, czyli zasadniczemu zrębowi nauczania katolickiego, zagwarantowana jest przez Magisterium Kościoła. Jest ono realizowane przez biskupów zjednoczonych z biskupem Rzymu, który pełni posługę prymatu i cieszy się przywilejem nieomylności w sprawach wiary i moralności (por. Dogmat o nieomylności papieża). Oprócz tradycyjnych wyznań wiary (Credo) oraz dokumentów Soborów powszechnych doktryna katolicka określana jest przez nauczanie papieskie. Nie wszystkie wypowiedzi biskupa Rzymu mają jednak tę samą wagę doktrynalną, istnieje ich stopniowalność^[20]. Podstawową formą zwyczajnego nauczania papieskiego są encykliki, adhortacje i listy apostolskie. Dokumenty te nie mają charakteru nieomylności zdefiniowanej przez dogmat – mają go jedynie tzw. uroczyste orzeczenia dogmatyczne ex cathedra – są jednak częścią posługi nauczania, które z zasady jest uznane za nieomylne^[21]. W pierwszych wiekach Kościoła podstawowe zasady i twierdzenia wiary katolickiej były przekazywane nowym adeptom (katechumenom) w ramach tzw. katechezy mistagogicznej, integralnie wpisanej w proces wtajemniczenia chrześcijańskiego. Od czasów średniowiecza doktryna katolicka zaczęła być przekazywana za pomocą książki zwanej katechizmem. Z czasem oficjalnie wydane z polecenia papieży katechizmy zaczęły pełnić rolę kompendium doktryny katolickiej. Taką funkcję pełnił wydany po Soborze trydenckim (1545-1563 r.) Katechizm Rzymski, a współcześnie rolę tę odgrywa Katechizm Kościoła Katolickiego, wydany w 1992 r. jako owoc reform i odnowy doktrynalnej soboru watykańskiego II^[22]. Choć, zgodnie z przekonaniem samego Kościoła katolickiego, jego doktryna nie zmieniła się od czasów Chrystusa i Apostołów, sposób jej wyrażania oraz akcenty różniły się w ciągu wieków. Jak stwierdził papież Jan Paweł II: „orzeczenia dogmatyczne, choć czasem można w nich dostrzec wpływy kultury danej epoki, w jakiej zostały sformułowane, wyrażają prawdę trwałą i ostateczną” (Fides et Ratio 95)^[23][24]. W tym duchu tuż po zakończeniu soboru watykańskiego II, przeciwstawiając się niektórym niewłaściwym interpretacjom odnowy nauczania Kościoła, papież Paweł VI przypomniał niezmienną doktrynę katolicką w formie rozszerzonego Credo, które nazwał Wyznaniem wiary Ludu Bożego (1968 r.). Doktrynę katolicyzmu przedstawimy, czerpiąc z Magisterium Kościoła katolickiego, wyrażanego w dokumentach publikowanych po Soborze watykańskim II (1962-1965). Dokumenty doktrynalne od 1865 r. są publikowane w oficjalnym organie prasowym Stolicy Apostolskiej, który od 1908 r. nazywa się Acta Apostolicae Sedis.

Główne prawdy wiary

Głównymi prawdami wiary, których naucza katolicyzm, są twierdzenia zawarte w Apostolskim symbolu wiary (tzw. Skład apostolski). Katechizm Kościoła Katolickiego został napisany i ułożony praktycznie jako wykład wiary „wyznawanej w Credo, celebrowanej w liturgii oraz przeżywanej w praktykowaniu przykazań i w modlitwie” (KKK 26). Credo apostolskie, jego poszczególne artykuły, jest więc streszczeniem doktryny katolickiej. W Katechizmie można odnaleźć podsumowanie jego części doktrynalnej:

Credo chrześcijańskie – wyznanie naszej wiary w Boga Ojca, syna i Ducha Świętego oraz w Jego stwórcze, zbawcze i uświęcające działanie – osiąga punkt kulminacyjny w głoszeniu zmartwychwstania umarłych na końcu czasów oraz życia wiecznego (KKK 988).

W wypowiedziach soboru watykańskiego II i papieży można znaleźć wskazania pozwalające wyodrębnić serce doktryny katolickiej. Konstytucja Soboru o Objawieniu Bożym Dei Verbum (DV) stwierdziła, że Objawienie, które dokonało się w życiu i działalności Jezusa, wyraziło się najpełniej w misterium paschalnym. Chrystus „zwłaszcza zaś przez śmierć swoją i pełne chwały zmartwychwstanie, a wreszcie przez zesłanie Ducha prawdy, objawienie doprowadził do końca i do doskonałości” (DV 4). Jak wskazał Gerald O’Collins SJ, ze względu na to, że Objawienie i Historia zbawienia są ze sobą ściśle zespolone (por. DV 2), „tajemnica paschalna stanowi jednocześnie punkt kulminacyjny zbawczej i objawieniowej komunikacji Boga w Chrystusie”^[25]. Myśl Konstytucji „Dei Verbum” podjął i rozwinął Jan Paweł II w encyklice Dives in misericordia (30 listopada 1980 r.). Papież wypowiedział się o tajemnicy męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa – określonej przez Sobór watykański II terminem łacińskim Mysterium paschale – jako o najwyższym i najważniejszym wyrazie objawienia Bożej miłości miłosiernej:

Misterium paschalne stanowi szczytowy punkt tego właśnie objawienia i urzeczywistnienia miłosierdzia, które jest zdolne usprawiedliwić człowieka, przywrócić sprawiedliwość w znaczeniu owego zbawczego ładu, jaki Bóg od początku zamierzył w człowieku, a przez człowieka w świecie (Dives in misericordia 7). Tajemnica paschalna – to Chrystus u szczytu objawienia niezgłębionej tajemnicy Boga. Właśnie wtedy wypełniają się do końca owe wypowiedziane w Wieczerniku słowa: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca” /J 14, 9/ (Dives in misericordia 8).

Papież Franciszek w adhortacji Evangelii gaudium (24 listopada 2013 r.) n. 44 wskazał, że Kościół winien być w „procesie nieustannego rozeznawania” co do tego, które zwyczaje, a także normy i przykazania kościelne, mają dziś siłę wychowawczą:

Nie bójmy się dokonać ich rewizji. Podobnie istnieją normy lub przykazania kościelne, które mogły być bardzo skuteczne w innych epokach, ale które nie mają już tej samej siły wychowawczej jako drogi życia (EG 44).

Papież stwierdził też, że główną treścią nauczania Kościoła i jego katechezy jest kerygmat, mówiący o Jezusie. Przez misterium swej męki, śmierci i zmartwychwstania Jezus Chrystus objawia miłosierdzie Boże:

Odkryliśmy, że także w katechezie rolę fundamentalną odgrywa pierwsze przepowiadanie lub «kerygma», która powinna zajmować centralne miejsce w działalności ewangelizacyjnej i w każdej próbie odnowy Kościoła. Kerygma jest trynitarna. Jest ogniem Ducha udzielającego się pod postacią języków i sprawiającego, że wierzymy w Jezusa Chrystusa, który przez swą śmierć i zmartwychwstanie objawia nam i komunikuje nieskończone miłosierdzie Ojca. W ustach katechety nieustannie rozbrzmiewa pierwsze orędzie: «Jezus Chrystus cię kocha, dał swoje życie, aby cię zbawić, a teraz jest żywy u twego boku codziennie, aby cię oświecić, umocnić i wyzwolić». Gdy mówimy, że to orędzie jest «pierwsze», nie oznacza to, że jest na początku, a potem się o nim zapomina albo zastępuje się je innymi treściami, które je przewyższają. Jest pierwszym w sensie jakościowym, ponieważ jest głównym orędziem, tym, do którego trzeba stale powracać i słuchać na różne sposoby i które trzeba stale głosić podczas katechezy w tej czy innej formie, na wszystkich jej etapach (EG 164).

Papież podkreślił, że nauczanie (gr. kerygma) o wyzwalającej, zbawczej miłości Jezusa wobec ludzi jest głównym orędziem katolicyzmu.

W polskim systemie katechetycznym funkcjonuje zestaw tzw. „Głównych prawd wiary”. Brzmią one następująco:

1. Jest jeden Bóg.
2. Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze.
3. Są trzy Osoby Boskie: Bóg Ojciec, Syn Boży, Duch Święty.
4. Syn Boży stał się człowiekiem i umarł na krzyżu dla naszego zbawienia.
5. Dusza ludzka jest nieśmiertelna.
6. Łaska Boska jest do zbawienia koniecznie potrzebna^[26].

Zestaw ten jest owocem pracy katechetów z okresu przed odnową soboru watykańskiego II. Najstarszy znany zapis „Sześciu prawd wiary” pochodzi z katechizmu dla młodzieży wydanego w 1833 roku w Wilnie. Od tego czasu upowszechnił się w polskim nauczaniu religii katolickiej, nie jest jednak znany z wydań z innych krajów. Nie ma też bezpośredniego powiązania z powszechnym katechizmem^[27]. Jest świadectwem pedagogii kościelnej w okresie, gdy do przekazu wiary podchodzono jako do nauczania twierdzeń intelektualnych. Czyniono to indywidualistycznie^[28], bardzo podkreślano też Bożą sprawiedliwość, interpretując ją nieraz w duchu legalistycznym, prawniczym. Lista ta jest niekompletna, brakuje w niej np. choćby wzmianki o wierze w zmartwychwstanie Chrystusa czy też w Kościół. Porównanie tego „tradycyjnego”, katechizmowego ujęcia z wyżej ukazanym nauczaniem Magisterium Kościoła pokazuje, jakie zmiany zaszły w katolicyzmie ostatnich dwóch wieków.

17 minut temu, fluber napisał:

Czemu to problem?

Dlatego, że inny Świat, może mieć inne prawa, czas i składać się z antymaterii

 

Jeszcze raz, czy Bóg stworzył nas na swoje podobieństwo?

[fluber]

11 minut temu, starYfaN napisał:

 

Dlatego, że inny Świat, może mieć inne prawa, czas i składać się z antymaterii

No ale czemu przeczy to doktrynie? W którym punkcie tej doktryny?

11 minut temu, starYfaN napisał:

Jeszcze raz, czy Bóg stworzył nas na swoje podobieństwo?

Tak, jesteśmy stworzeni na podobieństwo Boga poprzez posiadanie duchowej i nieśmiertelnej duszy ( między innymi) 

Edytowane 20 Lipca 2022 przez fluber

[starYfaN]

2 minuty temu, fluber napisał:

No ale czemu przeczy to doktrynie? W którym punkcie tej doktryny?

Udowodniłem, że nie ma możliwości nieomylności i wszechwładzy. Pomijam już nauki.

3 minuty temu, fluber napisał:

Tak, jesteśmy stworzeni na podobieństwo Boga poprzez posiadanie duchowej i nieśmiertelnej duszy.

Ale nawet wszechświat jest śmiertelny. Gdzie więc będzie przebywać dusza? Nie ma materii, informacji i czasu.

[julekstep]

1 minutę temu, starYfaN napisał:

Udowodniłem, że nie ma możliwości nieomylności i wszechwładzy.

xDDD

jprdl GALILEUSZ!  

[starYfaN]

1 minutę temu, julekstep napisał:

xDDD

jprdl GALILEUSZ!  

Zrozumiałeś coś poza tym?

[julekstep]

38 minut temu, fluber napisał:

ciągle nie wiem, o co konkretnie chodzi.

już wiesz?  

[fluber]

Teraz, starYfaN napisał:

Udowodniłem, że nie ma możliwości nieomylności i wszechwładzy. 

Niczego nie udowodniłeś i chyba nie bardzo rozumiesz, co w wywodzie logicznym oznacza założenie nieomylności i wszechwładzy. 

Już nie mówiąc o tym, że chyba zaczynasz mieć jakiś intelektualny collaps pod wpływem potęgi własnego rozumu, bo to w sumie dowód na poziomie Einsteina i Newtona, gdybyś taki rzeczywiście wymyślił.

3 minuty temu, starYfaN napisał:

Ale nawet wszechświat jest śmiertelny. Gdzie więc będzie przebywać dusza? Nie ma materii, informacji i czasu.

Again, nie potrafisz wyjść poza ograniczenia systemu. Ograniczenia którym Bóg nie podlega, czego nie potrafisz z niewiadomych dla mnie przyczyn zrozumieć.

[julekstep]

Teraz, starYfaN napisał:

Zrozumiałeś coś poza tym?

 

[fluber]

Teraz, julekstep napisał:

już wiesz?  

Kolega ma problem ze zrozumieniem koncepcji bytu wyższego levelu niż nasz, tyle zrozumiałem

[julekstep]

Teraz, fluber napisał:

Kolega ma problem ze zrozumieniem koncepcji bytu wyższego levelu niż nasz, tyle zrozumiałem

ale tak szczerze to nie jest ci trochę głupio że pomagasz koledze w akcie publicznej masturbacji?