East 1st round: New York Knicks (3) Detroit Pistons (6)

[agresywnychomik]

The thing about greatness is this: When it becomes the norm, it loses its appreciation over time. People naturally take it for granted. Once it’s shown, nothing else is accepted.

 

Jalen Brunson, since he put on a New York Knicks uniform three seasons ago, since he stepped foot in the Mecca and decided it was his, has been greatness.

 

He’s helped lift the franchise to three straight winning seasons, something not done since 2010-13. He’s been in the conversation for Most Valuable Player. When others chose not to be the face of New York, Brunson embraced it and returned the proud basketball town to relevancy.

 

But the Knicks are in the midst of a 51-win season that feels a bit empty, largely due to New York going 0-10 against the league’s best teams after trading the majority of its assets last offseason in an attempt to be title contenders. And it feels like people have forgotten how good Brunson really is.

 

“Last year, Jalen Brunson was, in my eyes, the best player in the Eastern Conference,” former NBA player and current analyst Kendrick Perkins said during the regular season. “This year, he’s not even a top-15 player in the Eastern Conference. That’s the bar he’s set and the expectations for him.”

 

Brunson just wrapped up a regular season in which he averaged 26 points, despite the Knicks adding two players in Karl-Anthony Towns and Mikal Bridges who would dip into Brunson’s shot attempts. He dished out a career-best 7.3 assists. His 60.5 true shooting percentage is the best of his career since becoming a full-time starter. Brunson will be on one of the All-NBA teams once again, and there’s a decent chance he makes the first team.

 

Greatness isn’t a one-time thing. It’s excelling again, again and then one more time. Brunson has done that in New York, and the safe bet is that he’ll continue to as the Knicks embark on their most pressured-filled postseason during his time.

 

To understand Brunson’s impact is to understand what this Knicks season would be like without him.

 

Let’s jump back to earlier this season, from Feb. 12 to March 2, when New York won five of seven games in overtime or in regulation by two possessions or less. Just before the All-Star break, in an overtime win against the Atlanta Hawks, Brunson hit the game-winning shot with 11 seconds left. Right after the All-Star break, in a down-to-the-wire game against the Chicago Bulls, Brunson hit a jump shot to send the game to overtime and the Knicks went on to win. Against the Philadelphia 76ers, Brunson scored six points in the final 1:28 to carry New York to a victory. The next game, against the Memphis Grizzlies, Brunson scored or assisted on the final eight points in a 114-113 Knicks win. Two nights later, in an overtime win against the Miami Heat, Brunson scored the final bucket in regulation to force overtime, where he went on to score or assist on eight of the team’s points to close out the win.

 

“You guys see it every night,” Knicks coach Tom Thibodeau said. “It doesn’t surprise you. I try not to take it for granted. I appreciate everything he brings to our team, and he plays to win. His competitive spirit is spectacular. That’s all he wants to do. That’s all he’s ever been.”

 

Brunson’s entire basketball career has served as a track record for game-winning moments like these. He recalled a game during his sophomore year of high school where he was hesitant to be the hero and how his dad, Rick Brunson, taught him how to manage the pressure.

 

“My dad proceeded to send me clips of NBA players shooting with confidence, make or miss, at the end of games,” he said. “I played in the Proviso West (Illinois) holiday Tournament my sophomore year of high school. We played Hinsdale Central, and I made a game-winner. That was like a week later.”

Decision-makers for the Dallas Mavericks, the team that drafted Brunson with the No. 33 pick out of Villanova, noticed there was something special about him early.

 

“You could tell he had all the ‘it’ factors,” a former Mavericks assistant coach, who coached Brunson early in his pro career and would only speak under anonymity due to their current commitments, told The Athletic. “That’s the magic, when you can find a player that has the ‘it’ factor because there’s not many players that have that. But when you can find that it really blows analytics and things like that out of the equation. It transcends some of the typical scouting measurements. It’s a little bit riskier because numbers make people feel comfortable, and it’s a comfort zone for decision makers to have that confirmation with the analytics and the numbers and the wingspan and all that kind of stuff. And I don’t know that he fits all those things, but you’re around him for any extended period of time then you realize just what a winner he is, how mature he is, that he’s got all these impactor things.”

 

This season brought about the most difficult period of Brunson’s career. On March 6, late in a game against the Los Angeles Lakers, the Knicks’ star rolled his ankle. He missed close to a month. Up until that point, Brunson had never missed that much time during the regular season. Brunson had to learn to stay involved with his team without being able to go to play.

 

“It’s a whole different perspective when you’re watching on TV and not traveling,” Brunson said. “It’s really different.”

 

While sidelined, Brunson took it upon himself to help build up a rookie on the roster. In a March 26 home loss to the Clippers, rookie point guard Tyler Kolek played the entire third quarter before getting benched for the fourth. After Kolek came out of the game, Brunson sat next to the young point guard and gave words of encouragement and advice.

 

For Kolek, Brunson’s support has gone a long way.

 

“It’s always good to pick his brain,” Kolek told The Athletic. “He’s been in similar situations, thrust into whatever roles he’s asked to do, and he did a great job. Any question I have, he’s always there for me to answer.

 

“He’s definitely taken me under his wing. That’s my vet. I guess you could call him a vet now. He takes me to dinner, on the road hanging out. He shows me how to be a professional. At the end of the day, that’s what it’s really all about. The on-court stuff is the on-court stuff, but the off-court stuff is really more important. How to carry yourself. How to be a man.”

 

Brunson is about to embark on his greatest challenge since coming to New York. The Detroit Pistons, the Knicks’ first-round opponent, are playing with house money, while New York has everything to lose. That can be a recipe for disaster. Beating the Pistons would likely set up a second-round matchup against the Boston Celtics, a team that defeated New York four times during the regular season. However, Brunson will step into any series — including one against the Celtics — and be one of the best players on the floor.

 

Having someone like Brunson leading the way in the playoffs is a cheat code not many franchises have. Last season, he scored 39 points or more in six playoff games. He has been steady, he has tasted success and he understands the importance of winning in New York.

 

And if you thought the Knicks needed him before, they need him more than ever now.

 

The thing with Brunson, though, is that he tends to always deliver.

 

“I get to watch his show on the court, and that’s the best seat in the house,” Towns said.

 

[agresywnychomik]

(3) Knicks vs. (6) Pistons

Get ready for the single most lit arena of the postseason on April 24. That date is Game 3 of the Knicks-Pistons series, and Detroit, which has not won a playoff game since 2008, will quite possibly be looking to end one of the league’s most ignominious streaks in its first home game of the series. The last time the Pistons won a postseason game, Tom Thibodeau was an assistant coach for the other team. Sam Cassell played.

The Pistons’ surge from a 14-win tire fire of a season to the sixth seed in the East is an incredible story, even if it likely doesn’t end well in this series, and the locals will be fired up to revel in this unexpected taste of success. It helps that they have a feisty bunch to support; on any given night, the Pistons enthusiastically throw down with either the opponent, the refs or both.

The Knicks have two big, long wings to throw at Cade Cunningham with Mikal Bridges and OG Anunoby, and the Pistons don’t have a lot of good answers for Jalen Brunson and Karl-Anthony Towns. Detroit can turn to Isaiah Stewart to help contain the Brunson-Towns two-man game, but that takes Jalen Duren’s lob threat and short-roll passing off the floor. Detroit coach J.B. Bickerstaff can toggle through multiple wing options, but all of them have limitations. He’ll want to redeem himself against Thibodeau after losing to his Knicks in five with Cleveland two years ago, but I’m not sure he has the cards.

Detroit’s best pathway to victory is if the Knicks start running out of players, but we’re early in the playoffs for that, and New York should benefit from the return of Mitchell Robinson. The Knicks have been fantastic against non-elite teams all season and should continue that trend. Pick: Knicks in 6

[dannygd]

Moim zdaniem Tłoki zagrały super sezon i będą zdobywać doświadczenie w PO, ale po drugiej stronie sa gracze, którzy w PO mają już b.duże doświadczenie i nie powinni przegrać więcej niż 1 meczu.

BTW. Ludzie odpuśćcie te wspomagacze AI, bo zaraz już nic Waszego tu nie będzie...

[agresywnychomik]

25 minut temu, dannygd napisał(a):

Moim zdaniem Tłoki zagrały super sezon i będą zdobywać doświadczenie w PO, ale po drugiej stronie sa gracze, którzy w PO mają już b.duże doświadczenie i nie powinni przegrać więcej niż 1 meczu.

BTW. Ludzie odpuśćcie te wspomagacze AI, bo zaraz już nic Waszego tu nie będzie...

Nie wiedziałem ze "The Athletic" wali bezczelnie AI

[RonnieArtestics]

Szybko poszło żeby ich zniszczyć psychicznie. Run 21:0 w IV kwarcie. W tej serii nic się nie wydarzy moim zdaniem, Knicks już pokazali kto tu rządzi i że nie ma c***a we wsi. Cade b. Słabiutki mecz. Tobias za to zagrał jak typowy Tobias, 22 pkt w pierwszej połowie a później zniknął. 
 

brunson i hart klasa sama w sobie w ataku, a og strasznie zeszmacił Cade. 
 

Stawiałem na 4:2 chyba w typerze, ale teraz mysle ze 4:0 jednak. 

Edytowane 20 Kwietnia przez RonnieArtestics

[marceli73]

No coż przez dłuższy czas widzielismy radosna koszykówke w tym meczu. Potem NY zaczalo cos wychodzic. Zreszta w NY nie wysilili się zanadto. Powtorze kolejny raz  Detroit nie ma szans BO drużyna ma poważny problem. Wiekszość punktów pochodzi od wafli Hardawaya Harrisa i Beasleya a trzon młodych dobre to jest jedynie w miare w obronie. Detroit nie ma szans na przyszłośc z tymi trzema waflami ani bez nich. 

Wczoraj zmiast cyferek potrzebnych waflom do przedłużenia kontraktu zabrakło to czego DETROIT POTRZEBOWAŁO od weterenów czyli uspokojenia gry i punktów w ważnych momentach żeby ten run zatrzymać. Zamiast tego mieliśmy bieganine z kupą strat Detroit. Tak sie zastanawiam że to chyba taktyka NY ala Phoenix lat Nasha i Mariona na detroit w tej seri ktorzy nie potrafia grac bez masy strat. 

Edytowane 20 Kwietnia przez marceli73

[ignazz]

Oglądając mecz cały czas nie mogłem sobie przypomnieć kto u nas tak wyśmiewał budowę zespołu z aspiracjami walki o Po w oparciu o paru moim zdaniem potrzebnych weteranów. Tym bardziej że lista graczy którą stawiła się na G#1 idealnie pokrywała się z lista graczy wyśmiewanych. 
Tak nawet pomyślałem że z przebiegu gry kolega złapie refleksje i choć trochę sytuacja powie że się mylił. No cóż. Refleksji brak. Trudno. 

Tak się budowało przeważnie młode zespoły z takim właśnie wsparciem. A z tego samego spotkania można wyciągnąć tak inne wnioski. 

[Chytruz]

13 minut temu, ignazz napisał(a):

Oglądając mecz cały czas nie mogłem sobie przypomnieć kto u nas tak wyśmiewał budowę zespołu z aspiracjami walki o Po w oparciu o paru moim zdaniem potrzebnych weteranów. Tym bardziej że lista graczy którą stawiła się na G#1 idealnie pokrywała się z lista graczy wyśmiewanych. 
Tak nawet pomyślałem że z przebiegu gry kolega złapie refleksje i choć trochę sytuacja powie że się mylił. No cóż. Refleksji brak. Trudno. 

Tak się budowało przeważnie młode zespoły z takim właśnie wsparciem. A z tego samego spotkania można wyciągnąć tak inne wnioski. 

Meczu nie ogladalem, ale Pistons tez maja weteranow, miedzy innymi dlatego graja teraz w PO, a nie skonczyli z 14W, jak rok temu.

Ich liderzy to nooby, a tego nie przeskoczysz ani nie wyoutsourcujesz.

[marceli73]

Jak przyjdzie kilku sensonwnych weteranów, z jeden młody grajek grajacy bardzo dobrze w ofensywie do pomocy Cade a reszta sie rozwinie to może zmienie zdanie. Na razie to jest to co mowiłem. Detroit ma najwiecej punktów od grajków na których drużyny budować nie należy. Detroit wpoadło w pułapkę bo teraz albo podpiszą tych wafli w off-season tracąc możlliwośc podpisanai kogos sensownego albo niepodpiszą i wrócą do poziomu zdobyczy punktowej zbliżonej do tej sprzed roku z tym że trener jest lepszy w tym roku wiec tak nisko nie zejdą spowrotem. 

3 opcja najlepsza to taka że Detroit bedzie w stanie przyciagnąć kilku wartościowych weteranów w lato odpuszczając sobie wymienioną trójcę. 

Oczywiście nie twierdzę ze Detroit bedzie na dnie. twierzdzę ze bycie w połowie stawki przez najbliższe lata to nie jest to na co czekają kibice. 

Edytowane 20 Kwietnia przez marceli73

[DRK]

Dziś Pistons zapłacili frycowe. Dla pięciu graczy to był debiut w meczu PO. Jeszcze im się  MSG trafiło

40 minut całkiem OK, później katastrofa z +8 na -13, choć jeszcze próbowali się podnieść i na 80 sekund do końca zredukowali do -6. 

Cade słaba 1H jak na niego. 2H już lepszą(15/6as), bliższa temu do czego nas przyzwyczaił. Cadeowi często trafiały się powolne starty, ale on szybko się uczy, robi autokorektę. Dziś też zaczął rzutowo 1/6, później już przyzwoitsze 7/15. Liczę, że w G2 też będzie już skuteczniejszy vs OG.

Dziś w Knicks cichy bohater dla mnie Payne. Pięknie pociągnął wynik w Q4. 

Zobaczymy czy i jak to 0-21 wpłynie na Pistons. Zasieje zwątpienie czy może wręcz przeciwnie - zmotywuje do lepszej gry. Przekonamy się już w poniedziałek.

Co do ferowania opinii kto będzie przydatny, kto nie trzeba poczekać przynajmniej do końca tej serii. Z ruchów, które Langdon dotąd robił wszystkie się bronią, może poza Fontecchio, ale tu też pomylilbym się. 

[memento1984]

Witajcie w swiecie JBB! Bedzie chyba 1:1

[LeweBiodroSmoka]

dobrze, ze Pistons to dowiezli, juz bez przesady, zobaczymy z czego ulepieni sa Knicks, ale na teraz, po tym co generalnie graja na przestrzeni 3 kwart w dwoch spotkaniach pod rzad, sklaniam sie bardziej ku Pistons

ale bedzie ogien w Mo-Town, zazdroszcze kibicom tej podjarki, powodzenia

[memento1984]

Teraz, LeweBiodroSmoka napisał(a):

dobrze, ze Pistons to dowiezli, juz bez przesady, zobaczymy z czego ulepieni sa Knicks, ale na teraz, po tym co generalnie graja na przestrzeni 3 kwart w dwoch spotkaniach pod rzad, sklaniam sie bardziej ku Pistons

ale bedzie ogien w Mo-Town, zazdroszcze kibicom tej podjarki, powodzenia

 Nie z tym trenerem u steru. Nawet jak sie zrobi z tego “seria”

[Tombou]

Po jednym meczu już przez niektórych wysyłani pod ziemię. Tymczasem Detroit pistons, na obcym terenie, przed kibicami słynnej Madison Square Garden wygrywają swój pierwszy mecz w Play Off, bo prawie 17! Lat przerwy minęło od 26 maja 2008 roku kiedy wygrali poraz ostatni, był to  mecz nr 4 finału konferencji z Boston Celtics, by ostatecznie przegrać serię 2-4 

[RonnieArtestics]

Gratki dla fanów pistons!
 

hmm, Znów prawie roztrwonili 10-12pkt przewagi w dziecinny sposób, ale na szczęście trener postawił na konia, który w game1 spisywał się rownie dobrze, czyli Schroedera. Nie napawa chyba jednak optymizmem sposób w jaki zgubili te 10pkt w końcówce? 

[ignazz]

Grzechy młodości. Ile to było akcji gdy w dziecinny sposób zamiast łatwych punktów szły kontry i praktycznie były akcje +4 tak na prawdę. To jest właśnie ta różnica pomiędzy młodymi a doświadczonymi graczami w PO. Bardzo dobre wejście w mecz Cade dało mu pokłady dodatkowej energii bo nie pękał gdy zaczął się ten nieznośny docisk ciężaru gatunkowego końcówki meczu na styk. 

Ale były momenty gdy nie wiedzieli chłopaki co robić 

[DRK]

Bezczelnie mówiąc mogło być po dwóch grach 2-0 dla Pistons.

Mogło też być 0:2 w plecy.

Ale jest 1:1 i to jest wynik sprawiedliwy. Przed rozpoczęciem serii brałbym go w ciemno. Absolutne minimum czyli zakończenie najdłuższej all time serii porażek w meczach PO wykonane. Już jedna rzecz mniej w głowie będzie siedzieć. Trochę większa presja u Knicks winna pojawić się.

 

Brunson zagrał swoje, ponownie ponad 30 PTS, ponownie 12/27, ale tym razem dało się na nim wymusić 6 strat, a w G1 tylko jedną. Kompletnie bezbarwny Towns, Payne w ogóle bez rzutu, a tak dobrze mu żarło w G1.

Pistons wcale nie byli jacyś świetni w ataku, powiedziałbym nawet niezbyt dobrzy - 44%FGM , 6/27 3FGM ,tylko 11 asyst,  ale pociągnęli mocno w obronie, zdominowali zbiórkę, a największą różnicę zrobiła ławka 35-8. Liczę na to, że przy  takiej intensywności i dłuższej serii second unit może stać się jeszcze istotniejszy. U Cade'a doszedł spodziewany self-adjustment

Żaden wynik nie zdziwi mnie po dwóch meczach w LCA. 2:2? Czemu nie

 

[ignazz]

Fatalnie zagrał Thomson a Hardaway jeszcze gorzej. Już to uświadamia ile zapasu mają pistons choć Cade raczej co drugi dzień takiego meczu nie wykręci. 

Na razie bym wskazał Tobajasa i te jego jumperki z poldyszki jako go to move gdy kupa w gaciach u wszystkich. 

Pistons trafili tylko 6 trójek. 

[LAF]

22 minuty temu, ignazz napisał(a):

Fatalnie zagrał Thomson a Hardaway jeszcze gorzej. Już to uświadamia ile zapasu

???????????

Nie wiem czego się od nich spodziewasz. Ausar na razie w tej serii wygląda bardzo słabo i nic dziwnego. Cade po G1 wziął sprawy w swoje ręce , jednak gdyby nie Tobias to by nie było 1:1.

Beasley też fatalnie zagrał.

[ignazz]

Spodziewam się że w ataku zagrają słabo ale nie aż tak tragicznie. Tylko tyle b