Nagrody 2025

[Kubbas]

tez uwazam ze Shai jest fajny

ale sa levels to this shit

i Jokic zjada wszystkich obecnie

wiadomo ze tez duzo rzeczy mu sprzyja, usage, ilosc ile ma pilki w tym systemie, ale no on jest systemem jak mowi klasyk

sa jakies staty jesli chodzi o usage i touches jokica vs shaia?

a no i Jokic w tym sezonie nic nie broni.

[lorak]

Jokic ma zdecydowanie najwięcej touches w lidze - 105 na mecz (drugi Hali 93), a time of poss 4.6. Shai odpowiednio 71 i 6.6.

[LeweBiodroSmoka]

6 godzin temu, lorak napisał(a):

Jokic skończy sezon z triple double (top 3 w każdej kategorii + drugi w STL), do tego trafiając 2 trójki przy ponad 40% skuteczności, a nuggets będą mieć 60% wygranych. nie wiem, czy ktoś kiedyś rozegrał lepszy regular (szczególnie nie będąc ball dominant klepaczem) i jak dla mnie, to powinien właśnie dostawać piąte MVP z rzędu.

 

 

[rw30]

6 godzin temu, Kubbas napisał(a):

a no i Jokic w tym sezonie nic nie broni

w poprzednich tez nie bronil i co?  

[MarcusCamby]

3 godziny temu, rw30 napisał(a):

w poprzednich tez nie bronil i co?  

Ale w tym broni na poziomie Kevina Love z czasów Wolves i kilka często latają highlights z jego akcji defensywnych. Zupełnie odpuszcza. 

Był czas, że bronił solidnie. Teraz to nie wiem czy nie broni najgorzej w karierze. 

[Kubbas]

5 godzin temu, rw30 napisał(a):

w poprzednich tez nie bronil i co?  

nie az tak wlasnie

momentami bylem pod wrazeniem jak bronil sezon czy dwa temu, w tym to jest strasznie slabe

[january]

Zanim przejdę do nagród dodatek do poprzedniego wpisu o najlepszych Gmach/Executive ostatnich 12 miesięcy. Z czasem człowiek tak bardzo przyzwyczaił się do przeciętności Atlanty Hawks, że zapomniał ich wyróżnić, a tu jest za co.

Landry Fields (Hawks) - Wygrana szczęśliwie loteria draftu miała w sobie odrobinę goryczki – akurat trafił się draft, gdzie nie było wyraźnie wyróżniającego się prospecta i do #1 mogło aspirować sporo graczy. Pick Risacherra wygląda solidnie (o nim później), do oceny tego wyboru jeszcze wiele miesięcy, na chwilę obecną neutralny pick. Za to extension Jalena Johnsona (150/5) wygląda znamienicie, mimo jego pechowego urazu w tym sezonie, szkoda bo JJ grał fantastyczny sezon i nietrudno wyobrazić go sobie jako all-stara w przyszłości. Może gdyby nie to, że drobniejsze ruchy podczas trade-deadline (oddanie Huntera i Bogdanovicia za Carisa, Nianga i Manna) mi się niezbyt podobają to nie zapomniałbym o Fieldsie w poprzednim poście. Gdyż za wymianę DeJounte Murraya (kompletnie nieudanym eksperymentem było sprowadzenie go do Atlanty), gdzie uzyskał Dysona Danielsa, Larry’ego Nance’a oraz 2x1st roundery należą mu się oklaski i fanfary. Daniels ogólnie wygląda świetnie i po cichutku Hawks zbudowali sobie młodziutki defensywy core (Dyson, Risacherr, JJ, Okongwu) wokół Trae Younga, gdzie jakiś tam upside (JJ, Zacc) ofensywnie jest jeszcze nieodkryty. Jak dopisze zdrowie to może dzięki tym bardzo dobrym ruchom z ostatnich 12 miesięcy w niedługiej przyszłości uda się Atlancie wyrwać z marazmu. Na pewno są w znacznie lepszej sytuacji niż jeszcze rok temu.

MIP

Przede wszystkim jak wielu innych nie jestem fanem dawania tej nagrody młodziutkim zawodnikom na rookie contracts, którzy rozwijają się w sposób naturalny. Dlatego nie wrzucam tu faworytów bukmacherów. Nie tylko Cade’a Cunninghama, ale i wspominanych często Dysona Danielsa, czy Christiana Brauna, a także nie wspomnianego niestety Quentina Grimesa. Każdy z nich znacząco się poprawił, ale wszyscy oni nie pasują do tego jak „czuję” taką nagrodę – która w mojej opinii powinna trafić do niespodziewanych postępów starszych graczy.

Na wzmiankę zasługują grający na pograniczu top50+ ligi Reaves i Herro. Austin przebija poziom, który lekceważąco był określany przez wielu jako jego sufit. Robi w tym sezonie efektywne 20/5/6, a od lutego 23/5/5 i został trzecią gwiazdką w LAL. Piękna kariera tego undrafted zawodnika. Tyler z kolei po pewnej stagnacji przeskoczył kolejny poziom do góry, znacząco polepszając się w scoringu (z 20.8 ppg na 23.9) za sprawą bycia o klasę wyżej jak chodzi o efektywność (55,8 → 60,5 ts). Dzięki temu od razu jego impact na grę jest zupełnie inny i można tylko żałować, że taka, zdrowa wersja Herro nie była już w Heat w latach 20-23, bo pewnie dałoby to Miami tytuł. Przy MIP chyba niestety też jest ograniczenie z liczbą rozegranych spotkań, więc tylko wspomnę o dwóch zawodnikach, którzy się na limit nie załapią, wrzucam ich eq aeuqo na 5 miejsce.

#5 Norman Powell – przy tym jak ostatnio Clippers się poprawili lud zapomniał jak świetny był Norman przez pierwsze pół sezonu. Oczywiście to utalentowany scorer, więc miewał już dobre sezony, ale w 24/25 stał się de facto na dłuższy czas pierwszą opcją ofensywną PO-teamu z zachodu, a to zupełnie inna para kaloszy niż dotychczasowa kariera jako głównie 6man. Jego buńczuczne teksty o „addition by substraction” po odejściu PG13 nadspodziewanie sprawdziły się w 100%, a Clipps są o mocne net 8/100 na parkiecie lepsi z nim niż bez niego, więc o żadnych empty stats nie ma tu mowy.

#5 Jaxson Hayes – nie wszystko tu widać w basic stats (lepsze ppg kręcił kiedyś jeszcze w Pelicans), trochę znalazł się fartownie w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie (obecnie jedyny center w rosterze Lakers obok Luki i LeBrona to miła fucha). Ale dla mnie wygrzebanie się z poziomu unplayable zawodnika, który budził niechęć nawet jako 3 center na poziom solidnego rotacyjnego gracza to duże osiągnięcie. I warto wspomnieć o tym, iż dobrze w rotacji grał jeszcze przed wymianą Davisa.

4. Deni Avdija – ten największy progres Izraelczyk zrobił już rok temu, więc w pełni rozumiem czemu będzie pomijany tu w ewentualnych rozważaniach, gdyż podskok z 14.7ppg na 16.9ppg nie brzmi zbyt sexy. Niemniej Deni to jeden z głównych powodów dla których Blazers pozytwnie zaskoczyli w drugiej połowie sezonu, to główny powód dlaczego GM dostał extension, a Billups pewnie utrzyma pracę. 23/10/5 na +40% za 3 i 64 ts post ASB. Po cichu rośnie tu zacny point forward, a przypominający sobie o własnym picku Blazers po prostu stwierdzili, że jest za dobry na tankowanie na 5 minut przed końcem meczu z Chicago i niestety wysłali go będącego w tak rewelacyjnej formie już na wakacje.

3. Ty Jerome – już pomijając fakt, że Ty Jerome stracił ze względu na kontuzję właściwie cały zeszły sezon to dotychczas nie był to zawodnik robiący jakieś wow w lidze, czego najlepszym przykładem jest to, że gra na minimalnej umowie. W tegorocznych rozgrywkach za to jest topowym 6manem ligi i był w stanie utrzymywać poziom gry 60+W teamu z Cleveland zmieniając gwiazdy w postaci Mitchella/Garlanda. 12.5/2.9/3.4 w 20mpg i brak obniżenia wspaniałego poziomu gry Cavs, gdy grał zasługuje na podium.

2. Payton Pritchard – chyba faworyt bukmacherów do nagrody. Z poziomu solidnego 6mana w mistrzowskich Celtics podskoczył jeszcze wyżej, gdyż w tym sezonie zbiera znacznie więcej minut. Niby to nie powinno być imponujące (zwiększenie mpg, zwiększenie basic stats), ale on poprawił się również jeśli chodzi o volume (per 100 poss) jeśli chodzi o scoring i oddawane hurtem (oraz co ważniejsze trafiane) trójki. Zwiększyła mu się dzięki temu efektywność, a Celtics bardzo potrzebowali jego zacnego poziomu gry w obecnym sezonie ze względu na częste absencje swoich starterów. Nie jest wcale łatwo zastępować takich kozaków jak Holiday i White, ale Payton jak najbardziej daje radę, niejednokrotnie jego instant scoring z ławki potrafił pociągnąć w górę Celtów.

1. Ivica Zubac – mam wrażenie, że za cicho o Zubacu w kontekście nagrody MIP w mainstream mediach, a dla mnie to jest oczywisty wybór. Nawet nie dla tego, że kiedy wskazywałem jego Złote Ręce to większość na chleb mówiła pep. Ale mówimy tu o niesamowitym progresie teoretycznie ukształtowanego już całkowicie koszykarsko 28 latka. Zdecydowanie najlepszy sezon jak chodzi o scoring i zbiórkę w karierze, bo Ivica nagle efektywne robi 17/13 w Clippers w tym sezonie. Dodatkowo stał się legit extra passerem (2.7 apg, podwoił liczbę) – ogólnie jego podskoczenie w ofensywie jest gigantyczne w obecnych rozgrywkach. Ale co jeszcze ważniejsze – on od dawna był dobrym rim-protectorem, natomiast to jak poprawił (wraz z dobrym systemem coacha) swoją defensywę jest równie imponujące, ale o tym kiedy indziej – przy opisie nagród defensywnych. Anchor topowej defensywy ligi, Clippers są z nim lepsi na parkiecie o 13,3/100 niż bez niego. Wybitne advanced i basic stats. To jest piękna historia tegorocznego MIP i według mnie nikt nie jest nawet blisko Chorwata w kontekście tej nagrody. Postawię tezę, że uwzględniając urazy to top5 centrów ligi w ofensywie w tym sezonie plus all-D w obronie. I doskoczył tu teraz z poziomu solidnego startera. Oby to dostał, bo zasłużył.

PS Wskazani gracze (Zubac, Powell, Hayes, Reaves) jeszcze bardziej podkreślają dobrą robotę wymienionych w moim poprzednim wpisie coachów z LA – Tyrona Lue oraz JJ Redicka.

 

6 MOTY

Troszkę dziwi mnie opinia BMFa na temat słabych w tym sezonie kandydatów do nagrody rezerwowego roku. Ja właśnie mam odwrotnie, jest spora liczba mocnych rezerwowych w lidze, których nawet nie jestem w stanie umieścić w naprawdę solidnym top5 6manów tego sezonu. Ale ja za to nigdy nie lubiłem czystego ppg jako wyznacznika tej nagrody, puncherzy z ławki wcale nie dawali takiego impactu jaką mieli renomę w mass mediach (Lou Williams, Jamal Crawford).

5. DeAndre Hunter – powszechnie uznawany za przepłaconego gracza przed tym sezonem, nieoczekiwanie zagrał tak dobrze w Hawks, że sięgnęli po niego contenderzy z Cavaliers. I również wygląda tam bardzo dobrze. Dobrze wykorzystuje swą przewagę przeciwko rezerwowym lineupom rywali i taka rola odbudowała troszkę zagubionego DeAndre. 17 ppg na 63ts z ławki, 40% shooter, 6man najlepszego teamu na wschodzie. Aż dziwne, że ledwie na 5 miejscu w tym zestawieniu, ale po prostu widzę lepszych kandydatów.

4. Ty Jerome – może troszkę na jego niekorzyść zadziałało w tym wyścigu sprowadzenie Huntera, ale to świetny zmiennik duetu Garland-Mitchell. Pisałem już o nim powyżej przy MIP, więc nie będę się więcej rozpisywać.

3. Naz Reid – zeszłoroczny triumfator rozgrywa przynajmniej taki sam, a chyba nawet jeszcze odrobinę lepszy sezon z ławki niż rok temu. Troszkę więcej minut, bardzo podobne basic stats, ale w duecie z Donte DiVincenzo spowodowali, iż Wolves wygrywają minuty ławki z znacznie większą przewagą niż starterzy i dzięki temu Minnesota mimo wielu zawirowań do samego końca walczy o rozstawienie na tym dzikim zachodzie. Doceniony już rok temu nagrodą, dzięki czemu zawodnika poprawiającego znacznie grę (lepsi o 5/100 z nim niż bez niego) tak dobrego teamu jak Wolves można postawić ledwie na 3 miejscu. Ciekawe jak w tym roku przełoży się to na playoffs.

2. Malik Beasley – Beasley rzuca w tym sezonie trójki na historycznym poziomie, zarezerwowanym jak dotąd w przeszłości tylko do trójkowego nadczłowieka Kury. Prawie 4 trafione trójki na mecz na ponad 41% skuteczności. Trafili z nim znakomicie Pistons, ale i Malik pracuje solidnie na nową, zacną wypłatę (co w obecnych czasach 2nd appronu nie jest już takie łatwe dla role-playerów). W całej transformacji Pistons z tankerów do PO teamu spacing dawany przez Beasleya odegrał niemałą rolę. Poprawia grę Detroit z ławki i według niektórych nawet zasłużył na walkę o nagrodę. Według mnie nie, bo jednak jego impact nie jest aż tak duży jak mój tegoroczny faworyt, ale zasługuje na podium tak świetny strzelecko sezon Malika.

1. Payton Pritchard – jak wspomniałem, bardziej cenię graczy dających prawdziwy impact od scorerów z ławki. A Payton połączył obie te rzeczy i jeszcze robi to w 60W teamie Celtics. Utrzymanie poziomu ponad +9/100 (tyle mają z nim Celci na parkiecie, podobnie jak bez niego), gdy zmienia się tak świetnych starterów jakich ma Boston na ogromnej dawce to znamienite osiągnięcie w pełni zasługujące na nagrodę, którą Payton zapewne zdobędzie.
 

ROTY/ All-rookie

Nie ma w tym drafcie oczywistego future all-stara, raczej bardzo szeroka grupa potencjalnych solidnych starterów w przyszłości. Nie ma tu także ewidentnego ROY, więc wyścig jest ciekawy. Z góry mówię, że nie wrzucam tu zawodników dostających ogromne minuty w tankerach, zwłaszcza w drugiej części sezonu i nabijających głównie empty stats. Pokazują przebłyski często – świetnie, ale to nie jest powód, by ignorować jak bardzo negatywnymi jeszcze zawodnikami w tym sezonie byli Sarr, Carrington, Salaun, Missi czy Collier. Liczba zawodników, o których warto wspomnieć jest ogromna (Shead, Larsson, Holland, Dunn, Filipowski), ale na jakąś 10kę trzeba się było zdecydować.

All-NBA 2nd team

Ajay Mitchell- Matas Buzelis- Quinten Post- Kel'el Ware- Donovan Clingan

Szkoda dłuższego urazu Ajay Mitchella, ale mówimy tu o zawodniku, który do momentu kontuzji grał po 17mpg mecz w mecz w rotacji Oklahomy City Thunder. Tak, tych Thunder robiących 65W+. I wyglądał bardzo sympatycznie jako ballhandler z ławki, dla mnie to nawet na podstawie ledwie 35 gier w sezonie wystarczający argument, by go wyróżnić.

Cezurą czasową w przypadku Buzelisa była wymiana Zacha LaVine’a przez Bulls, która otworzyła mu szansę na znacznie większe minuty. W przeciwieństwie do wielu młodych graczy nie wiązało się to jednak z tankiem wciąż walczących o PO Byków i wcześniej niepozorny Matas w pełni z tej szansy skorzystał. Dość powiedzieć, że od wspomnianego transferu kręci solidne ponad 13 ppg na 60ts, pokazując wielokrotnie efektowne highlighty. Do all-rookie 1st brało mu lepszej pierwszej części sezonu.

Zdecydowanie najbardziej godnych wyróżnienia wydaje mi się łącznie aż 4 centrów, stąd trochę brak pozycyjności w tym all-2nd. Bardzo cenny dla Warriors po pozyskaniu Butlera stał się Quinten Post, dostaje więcej minut pod koszem niż TJD czy Looney, co już o czymś świadczy. Świetny strzelec za 3, prawdziwy floor spacer i miał swój udział w wielu zwycięstwach Warriors w drugiej połowie sezonu, gdy wskoczył do rotacji. Prawie 9ppg w osiemnaście minut w jednej z najbardziej hot ekip post ASB zaklepuje mu mimo gry w ledwie połowie sezonu miejsce w all-rookie 2nd.

Ware podwójnie dobrze trafił w drafcie. On miał problemy z zaangażowaniem i sercem do gry w NCAA, więc wskoczenie pod Spoelstrę to najlepsze co mogło mu się przytrafić. Dodatkowo w Miami powolutku przekonują się do tego, że Bam i guardzi/skrzydłowi to za mało jak chodzi i size, dzięki czemu postawiono finalnie na Ware’a obok Bama w s5. Jest tu dość solidna produkcja jak chodzi o box, jest rola startera i duże minuty w borderline PO teamie. Są oczywiście i niedociągnięcia jak to u młodych, czasem bardziej flashes niż stabilny poziom w defensywie czy rzucie. Ale razem na parkiecie Ware i Bam wyglądają bardzo dobrze, więc fajnie to prognozuje tu na przyszłość rozwoju Kelela.

Donovan Clingan wszedł do ligi z mistrzowskich Huskies z opinią solidnego defensywnego zawodnika bardzo ograniczonego w ofensywie. Donovan Clingan w swym rookie season jest solidnym defensywnym graczem, bardzo ograniczonym w ofensywie. Nie brzmi to zbyt pięknie w uszach, a przecież taka łączna solidność od rookie centra to bardzo dużo. Spodziewanie mocny rimprotector, znacznie więcej minut w drugiej części sezonu po urazach Aytona i Williamsa. Wpływ na to mają też inne czynniki, ale sam fakt, że Blazers najlepiej na parkiecie w tym sezonie wyglądają na centrze właśnie z Clinganem sporo mówi. Jest tu potencjał na startera na wiele lat, ciekawe czy uda mu się rozwinąć rzut za 3 do akceptowalnego poziomu (na razie taki nie jest, a FT% nie nastawiają pozytywnie). Bo to może przy jego dość kiepskiej grze ofensywnie w okolicach kosza być kluczem do jego dalszego rozwoju.

All-rookie 1st/ ROY

5. Jared McCain – tak, wiem. McCain rozegrał ledwie 23 spotkania przed urazem wykluczającym go do końca sezonu. Niemniej pokazał w sumie w tym czasie najwięcej ze wszystkich rookies, bo on od momentu dostania dużych minut aż do urazu kręcił na przestrzeni 15 spotkań efektywne 20ppg. Strasznie szkoda tej kontuzji, bo szedł jako pewniak po ROY, a tak to mam czwórkę graczy na podobnym poziomie i ciężko komuś nagrodę wręczyć. Podsumowując – tylko ćwiartka sezonu, ale wystarczyła by go tu wrzucić.

4. Stephon Castle – najprawdopodobniej wygra nagrodę, ale ja wcale nie jestem przekonany. Co prawda być może ma największą szansę zostać all-starem z tej klasy draftu, ale jego impact jak na razie wcale nie jest taki mocny. Owszem dostaje dużo gry, więc robi na przestrzeni sezonu 14,6/3,6/4,1 w 27mpg, a nawet w 2025 roku podbił to na większych minutach do 17ppg, ale to efekt tego, że jako jedyny z czołówki draftu otrzymał taką rolę. Niemniej poniżej 2.0 a/to, poniżej 30% za 3, ledwie 52ts, popełnia sporo błędów w defensywie, Spurs są lepsi trzymając go na ławce. Mimo docenienia jego potencjału (którego przed draftem tak nie ceniłem, choć wciąż – rzut tu będzie swing skillem) nie potrafię mu dać ROY, gdy inni gracze dobrze pykają jako starterzy w PO teamach.

3. Jaylen Wells – nieprzyjemnie, że highlightem z rookie season Wellsa będzie finalnie jeden z najbardziej niebezpiecznie wyglądających urazów w trakcie gry w NBA. Wybrany w drugiej rundzie draftu Wells grał jako starter cały sezon w PO teamie z Memphis. Był wrzucany na najlepszych ofensywnych graczy rywali i może nie wymiatał w takiej roli, ale radził sobie na tyle, że Grizzlies długo byli z nim jako takim 3&D starterem 2 seedem na zachodzie. 10,4 ppg w 26mpg na 56ts i 35,2% za 3. Dokładnie taka solidność od rookiego to bardzo dużo.

2. Zach Edey – aż się zastanawiam, czy to, że Grizzlies grają cały sezon dwoma rookasami finalnie nie spowodowało, że ROTY wrzucę komu innemu. Warto docenić Zacha, nie było pewne jak będzie przechodzić z poziomu gwiazdy NCAA do zawodnika NBA, gdzie wymagania są zupełnie inne. Wygląda solidnie w swym rookie season, zwłaszcza gdy gra jednocześnie z Jarenem Jacksonem Jr na parkiecie, który potrafi kryć jego wady. Może gdyby do zmiany coacha (i obecnie systemu ofensywnego – znacznie zwiększono używanie zasłon Edeya) doszło w Memphis szybciej to postawiłbym finalnie na fantastycznego na zbiórce i zasłonach Edeya w wyścigu. A tak dołączając do tego mało zauważany fakt, iż wszystkie najlepsze mecze Zacha były rozegrane przeciw tankerom to jednak „tylko” drugie miejsce z statystykami 9.2/8.3 w 22 mpg.

1. Zaccharie Risacherr - cały ten wyścig po ROY idealnie odwzorowuje zeszłoroczny draft, gdzie nikt nie wyróżniał się zdecydowanie i paleta graczy rozważanych do #1, czy top3 była szeroka. Hawks wybrali Francuza i warto też o tym pamiętać, bo na chłopaku była w związku z tym znacznie większa presja. Nie miał też wcale prostej drogi do pewnych dużych minut, bo w Atlancie na skrzydle wymiatali Jalen Johnson i Hunter z ławki. Od momentu, gdy wrócił w styczniu po kontuzji kręci z dość solidną defensywą 15ppg na 62ts w borderline PO teamie i to wcale nie na jakichś wielkich minutach (26mpg w tym okresie). Kilka scoringowych eksplozji w ostatnim czasie, ale ogólnie, w roli role-playera radzi sobie solidnie. 13 ppg w 25 mpg na 55ts. Przeciętny wynik, ale najbardziej ze wszystkich mnie przekonuje. Zobaczymy tylko czy pojawi się tu dołożenie jakiegoś playmakingu i ogólnie gry z piłką, czy jednak rola właśnie nowego, może odrobinę lepszego DeAndre Huntera będzie mu i Hawks pisana.

[BMeF]

31 minut temu, january napisał(a):

Troszkę dziwi mnie opinia BMFa na temat słabych w tym sezonie kandydatów do nagrody rezerwowego roku. Ja właśnie mam odwrotnie, jest spora liczba mocnych rezerwowych w lidze, których nawet nie jestem w stanie umieścić w naprawdę solidnym top5 6manów tego sezonu. Ale ja za to nigdy nie lubiłem czystego ppg jako wyznacznika tej nagrody, puncherzy z ławki wcale nie dawali takiego impactu jaką mieli renomę w mass mediach (Lou Williams, Jamal Crawford).

Miałem na myśli, że w przeszłości przy niższym pace/scoringu/gorszej głębii regularnie mieliśmy pewniaczków robiących 18-20ppg w mocnych teamach/contenderach do nagrody 6th mana - a teraz paradoksalnie trzeba wybierać wśród typowych rolesów na podobnym poziomie, gdy overall produkcja w ataku w całej lidze poszła niesamowicie do góry. 'Słabi kandydaci' =/= 'słabi gracze', bo Pritchard to lepszy gracz od np. Crawforda. 

Ale to zapewnie kwestia ballhandlerów bez mocnych offball skillsów, którzy nadawali się tylko do prowadzenia 2nd unit + masa graczy do touches w mocnych teamach, więc pewnie nie powinno mnie to dziwić.

[LeweBiodroSmoka]

można już śledzić awards trackera

https://docs.google.com/spreadsheets/u/0/d/1KMzwRcilLDej0BWl7eYE_OYC9Tx9olI_Ptn-nHjKfpQ/htmlview

[Życie_to_mem]

W dniu 12.04.2025 o 07:33, lorak napisał(a):

Jokic skończy sezon z triple double (top 3 w każdej kategorii + drugi w STL), do tego trafiając 2 trójki przy ponad 40% skuteczności, a nuggets będą mieć 60% wygranych. nie wiem, czy ktoś kiedyś rozegrał lepszy regular (szczególnie nie będąc ball dominant klepaczem) i jak dla mnie, to powinien właśnie dostawać piąte MVP z rzędu.

Trible double w sezonie to nawet Russell Westbrook miał. ;]

Za to Oklahoma ma 15 wins przewagi nad drugą ekipą w konferencji grając pół sezonu bez Holmgrena. Takiej dominacji nie mieli ani Bulls Jordana ani Lakers z czasów Shaqa czy Magica.

[RappaR]

12 minut temu, Życie_to_mem napisał(a):

Trible double w sezonie to nawet Russell Westbrook miał. ;]

 

Nawet gracz, który ma najwięcej TD w historii.

Kogo byś określił bez nawet w tej kategorii?

[rw30]

W dniu 12.04.2025 o 20:36, january napisał(a):

natomiast to jak poprawił (wraz z dobrym systemem coacha) swoją defensywę jest równie imponujące, ale o tym kiedy indziej – przy opisie nagród defensywnych

tak mu się dzisiaj przyglądam, i wiem że przeciw Stephowi i z Hardenem w ekipie to nie jest prosto wysokiemu ogarniać obronę i łatać błędy i być w odpowiednim miejscu - ale o ile on pod obręczo jest niezły, to trochę dalej i w szeroko pojętej team D zdaje się dzisiaj potwierdzać to co od dawna o nim myślę: że jest przeciętny

24 min eye test że sie przyglądam, więc nic wielkiego, no ale: prove me wrong

 

[LeweBiodroSmoka]

 

[LeweBiodroSmoka]

typ nigdy nie oddał głosu na Joka w ciągu tych 5 lat i chyba jest z tego dość dumny

[the_secret]

i do tego nawet nie jest czarny. kolejny bialas który nienawidzi swojej rasy i sie wyżywa na Jokiciu

[LeweBiodroSmoka]

16 minut temu, the_secret napisał(a):

i do tego nawet nie jest czarny. kolejny bialas który nienawidzi swojej rasy i sie wyżywa na Jokiciu

Broussard urodził się w Baton Rouge w Luizjanie i jest Afroamerykaninem pochodzenia kreolskiego z Luizjany .

 

Edytowane Środa o 14:08 przez LeweBiodroSmoka

[DRK]

1 godzinę temu, the_secret napisał(a):

i do tego nawet nie jest czarny. kolejny bialas który nienawidzi swojej rasy i sie wyżywa na Jokiciu

 

Godzinę temu, LeweBiodroSmoka napisał(a):

Broussard urodził się w Baton Rouge w Luizjanie i jest Afroamerykaninem pochodzenia kreolskiego z Luizjany .

 

 Jak na razie jako jedyny nie dał Pritcharda na pierwszym miejscu

 Ale może to tylko koincydencja.

[LeweBiodroSmoka]

to też dobre

Cytat

In addition to his work as a sports commentator, Broussard is the Founder and President of The K.I.N.G. Movement, a national Christian men's organization that seeks to strengthen men in their Christian faith and lifestyle by providing support, accountability, teaching, fellowship and brotherhood. K.I.N.G. is an acronym that stands for Knowledge, Inspiration, and Nurture through God. It has chapters in various cities.

In 2023, Broussard collaborated with The Institute of World Politics Chair of Law and Human Rights Matthew Daniels to release a six part Bible study based on the life, teachings, and biblical principles of Martin Luther King Jr. endorsed by Andrew Young and distributed by Urban Ministries and a subsidiary of HarperCollins.

Edytowane Środa o 16:20 przez LeweBiodroSmoka

[the_secret]

 

 

[LeweBiodroSmoka]

ciekawa sytuacja w walce o MiPa

na chwilę obecną Daniels i Zubac po 5 pierwszych miejsc, Cade ma tylko jedno

o tyle zaskakujące, że Cade przez większość sezonu był faworytem buków

nawet mi udało się coś tam zarobić

 

fajnie jakby wygrał Zu, ale może być ciężko w tym roku, chyba, że na G1 sie wysmaruje pastą Kiwi

całość można śledzić tu, przypominam

https://docs.google.com/spreadsheets/u/0/d/1KMzwRcilLDej0BWl7eYE_OYC9Tx9olI_Ptn-nHjKfpQ/htmlview

Edytowane Środa o 23:33 przez LeweBiodroSmoka