ATF POLSKA EKSTRAKLASA - 1/4 MarcusCamby vs Qcin_69

[agresywnychomik]

MarcusCamby

• Vadis Odjidja-Ofoe 
• Marek Zieńczuk 
• Dickson Choto
• Szymon Pawłowski
• Marcin Robak
• Andrzej Niedzielan
• Jan Mucha (GK) 
• Radek Mynar
• Maciej Stolarczyk
• Miroslav Covilo
• Marcin Kamiński
• Arkadiusz Piech
• Jacek Kiełb
• Cezary Wilk

Qcin_69

• Maor Melikson
• Manuel Arboleda
• Artur Boruc (GK) 
• Danijel Ljuboja
• Marcin Wasilewski
• Adrian Mierzejewski
• Przemysław Kaźmierczak
• Waldemar Sobota
• Marcin Mięciel
• Radosław Kałużny
• Daniel Bogusz
• Łukasz Garguła
• Tomasz Dawidowski
• Tomasz Jarzębowski

@Qcin_69 @MarcusCamby

Będą iskry?

[MarcusCamby]

Bramkarz - Jan Mucha

Bramkarze Legii to wspaniała karta naszej Ektraklasy, zarówno obcokrajowcy jak i Polacy. Ale to właśnie Mucha z Nich wszystkich ma najniższy procent średniej goli traconych na mecz. Myślę, że pewnym wyznacznikiem jego klasy może być też wybór Vladimira Weissa jako selekcjonera kadry Słowacji, który nad wybranymi w drafcie Kuciakiem czy Kelemen jako jedynkę widział, właśnie Jana Muchę. Transfer do Evertonu to już potwierdzenie wysokiej klasy jaką prezentował. Szedł do najlepszej ligi świata nie jako potencjał, na naukę, ale by przejąć schedę po Tim Howardzie. Amerykanin jednak wbrew swoim zapowiedziom nie wrócił do ojczyzny, przez co Mucha w Premier League kariery nie zrobił. Mucha ze wszystkich cenionych bramkarzy wyróżniał się największą solidnością, nie zdarzały mu się klopsy i moim zdaniem dość niezasłużenie ma opinię bramkarza, który nie wygrywa meczu efektownymi interwencjami. 

Lewa Obrona - Maciej Stolarczyk

Świetne warunki fizyczne, bardzo dobry w obronie, grający twardo, potrafiący zatrzymać czołowych skrzydłowych świata co pokazał w tamtej słynnej krakowskiej Wiśle, która biła się z najlepszymi. Ceniony weteran, który potrafi się ustawić. Dość niedoceniony w skali reprezentacyjnej, ale niech na uwadze każdy ma to, że debiutował z orzełkiem na piersi w 1994, a ostatni mecz zaliczył w 2015. Dobrze ponad dekada bycia czołowych bocznym obrońcą ligi. Przyda mi się, by także zejść do środka obrony z asekuracją, gdy Marcin Kamiński słynący z dobrego rozegrania od tyłu pójdzie do przodu.

Prawa obrona - Radek Mynar

Pewnie już przez niektórych zapomniany, bo przyznam, że ten nowoczesny jak na tamte czasy obrońca to było spore marzenie każdego klubu w Polsce, a jak pamiętamy większość owocnej kariery spędził w Groclinie. Bardzo dobry w obronie, ale też wartościowy w ofensywie. Raczej stawiany na równi z Baszczyńskim, a moim zdaniem nawet lepszy, bo nie tak ograniczony w ofensywie. Dobry czas miał też w Polonii, gdzie dość wariacko tworzonym projekcie Wojciechowskiego został nawet kapitanem jako ceniony lider szatni z pomniejszymi sukcesami.

Środek obrony - Dickson Choto

"Dickson Choto, czarne złoto" - Kto nie pamięta tej kibicowskiej przyśpiewki? Lider defensywy warszawskiej linii i chociaż nazwiska przez lata się zmieniały, to on był nieruszany. Legenda warszawskiej Legii.

Środek obrony - Marcin Kamiński

Jako młodziak wskoczył do składu po kontuzji Arboledy i był tak dobry, że niejako zamknął karierę Manuela, bo ten dostał od Rumaka zielone światło na odejście. Kamiński w wieku 19 lat dostał powołanie od Smudy do reprezentacji, a dwa lata po wskoczeniu do składu jako podstawowy stoper był już wybrany najlepszym obrońcą sezonu i cieszył się opaską kapitańską. Nie trzeba było dużo czasu, by zgłosiły się po Niego zagraniczne kluby, zwłaszcza że miał wolną kartę na ręku. Dobry w obronie wybijający się przed wszystkim bardzo dobrym prowadzeniem piłki z własnej połowy, potrafił uruchamiać akcje Lecha już od strefy obronnej. Mogę z powodzeniem pozwolić sobie na manewr, gdzie Kamiński schodzi na lewą obronę, a Stolarczyk do środka, zależnie od potrzeby ustawienia się pod rywala.

Lewe skrzydło - Marek Zieńczuk

Tą lewą nogą mógł wiązać krawaty jak to nie raz w meczowym studio rzucał Wieszczycki słynący z takich powiedzonek. Lider przez lata Amiki Wronki, Wisły Kraków, a potem bardzo dobry punkt Ruchu, który stracił mistrzostwo w ostatniej kolejce. Bardzo skuteczny skrzydłowy, słynący zarówno z bramek jak i asyst. Wartościowy też, jeśli idzie o wsparcie w obronie. Gdzieś tam niestety często w głowie kibiców, zwłaszcza Wisły jako ten, który nie pogrążył Panathinaikosu. Ale ja wolę go pamiętać, oprócz oczywiście wspaniałej kariery na naszych rodzimych boiskach z bojów przeciwko Barcelonie, gdzie niemiłosiernie kręcił Daniel Alvesem i zmuszał Victora Valdesa do niewiarygodnych interwencji. Absolutna topka wśród skrzydłowych, z longevity pewnie na poziomie TOP3 całej zabawy.

Prawe skrzydło - Szymon Pawłowski

Jak na nasze polskie warunki to wspaniała technika. Czarował Nią już w mistrzowskim Zagłębiu Lubin, a potem podniósł poprzeczkę i stał się liderem mistrzowskiego Lecha Poznań. Szymon potrafi grać obiema nogami, równie wartościowy na lewym skrzydle, a zdarzało mu się też grać ofensywnego pomocnika. 17 występów w reprezentacji Polski.

Defensywny pomocnik - Miroslav Covilo

Jedno jest pewne. Nie będzie miał nikt w całej zabawie twardszego środka pola niż moje koty. Covilo - Ofoe to pod względem siły, warunków fizycznych absolutna topka w historii całej Ekstraklasy. Jeśli ktoś oglądał Ekstraklasę to na pewno nie zaszkodzi mu, że w naszej lidze spędził czas tylko w Cracovii. Uznany drugim najlepszy środkowy pomocnikiem ligi po Rafale Murawskim. Covilo zasłynął nie tylko z świetnej destrukcji, ale przed wszystkim wpisał się w annały jako jeden z najlepiej grających głową zawodników w lidze. Szkoda, że jako kapitan opuścił statek w dziwnych okolicznościach idąc do szwajcarskiego Sion.

Ofensywny pomocnik - Vadis Odjidja-Ofoe

To właśnie w momencie gry Ofoe najczęściej padały komentarze "jeśli ktoś zastanawiał się jak wyglądałby czołowy zawodnik wrzucony do naszej ligi, to pewnie właśnie tak". Nikt wcześniej, ani później nie zdominował Ekstraklasy w takim stylu. Wyglądał jak z innego świata pod względem siły, kondycji, techniki. Po prostu brał piłkę, przechodził dwóch graczy i posyłał niewiarygodne zagrania. Mistrzostwo z Legią, najlepszy piłkarz ligi, przez wielu uważany za najlepszego obcokrajowca jaki biegał po naszych murawach, wspaniały mecz z Realem Madryt, gdzie nakrył czapką Toni Kroosa i Mateo Kovacica. Bardzo dobry też w destrukcji.

Cofnięty napastnik - Andrzej Niedzielan

Będę się upierał, że to jeden z największych stealów zabawy. Wszechstronny napastnik mogący grać na szpicy, jako cofnięty czy zejść na lewe skrzydło. Szybki, dobrze grający na pograniczu linii spalonego z dobrą techniką szybko stał się gwiazdą Ekstraklasy w Groclinie, a potem rozbudzał nasze nadzieje na holenderskich boiskach. Gdyby Szwedzi nie podłożyli się Łotyszom, to mógł swoim wygranym meczem z Węgrami uratować przegrane eliminacje Żurawskiego. Dość niedoceniany jego powrót na polskie boiska, gdzie w Wiśle liczono mu mecze bez gola, gdzie przecież Niedzielan był wartościowy, także w innych elementach piłkarskiego rzemiosła. Bardzo dobry okres w Koronie i pierwsze lata w Ruchu, tuż przed emeryturą.

Środkowy napastnik - Marcin Robak

To już typowy egzekutor z dobrą zastawką, grą głową i wykończeniem. Dwukrotny król strzelców naszej ligi, 120 bramek w Ekstraklasie. Na pewno pod względem skuteczności jeden z najlepszych napastników dekady. Zwiedził wiele klubów i zawsze dawał ogromną jakość pod bramką.

Ławka rezerwowych:

Arkadiusz Piech - Najlepszy piłkarz sezonu 2011/2012. Nie był typowym lisem pola karnego, ale dobra technika i umiejętność zastawiania w polu karnym pozwoliła mu być wartościowym piłkarzem nie tylko naszych ligowych boiskach. Sprawdził się w wielu teamach, różnych systemach, grał w reprezentacji i na obczyźnie. 

Jakub Kiełb - Kolejny skrzydłowy z niesamowitą techniką. Legenda Korony Kielce, ale dla niedzielnego kibica przejdzie na pewno do historii przed wszystkim ze względu na to co wyprawiał z obrońcami Manchesteru City. Szkoda, że sporo kariery stracił przez kontuzje, ale i tak wspaniała kariera.

Cezary Wilk - Dobry defensywny pomocnik, który mimo niezbyt imponujących warunków fizycznych bardzo dobrze prezentował się w odbiorze i destrukcji. Ceniony też za dobre rozegranie i technikę użytkową co pozwoliło mu zrobić całkiem przyzwoitą karierę w hiszpańskiej lidze.

Nie ma co być zbyt skromnym, bo zespół na papierze jest świetny i powinienem walczyć o tytuł. Mam skrzydłowych robiących różnicę po bokach, ale też nie będących dziurami w obronie. Najlepszego dominatora w historii ligi i wiele wyborów, które ciężko mi uznać inaczej niż steal. Kreować mogę właściwie z każdej strefy, od linii obrony po środkowych pomocników, skrzydłowych dogrywających z boku jak i takich chętnie schodzących do środka i stosować ogromną wymienność pozycji. Duet napastników uzupełnia się idealnie. Z ławki bardzo fajni systemowi gracze, gdzie każdy z Nich może dać mi ogromną jakość na boisku. 

W czym widzę swoje przewagi względem teamu Qcina?

Team Qcina dysponuje mocnym fizycznie środkiem pola i podobnie to wygląda w obronie. Jeśli, chodzi o twardość to tutaj akurat mam potężny duet Covilo, który myślę, że nawet był silniejszy i lepszy w powietrzu od popularnego "Taty" czyli właściwie niwelując jego główne atuty oraz Ofoe od którego po prostu najlepsi zawodnicy ligi odbijali się, jakby otaczało go pole siłowe. Obrona wydaje się być budowana na jedno kopyto, mocna fizycznie, ale wolna i bez boków obrony. Trudno mi wyobrazić sobie, by poradzili sobie z topowymi skrzydłami i doskonale grającym na linii spalonego oraz schodzącym chętnie do boku lub cofającym się do środka Niedzielanem, który przecież lepiej zbudował doskonały duety z Rasiakiem w Groclinie i Piechem w Ruchu Chorzów. 

Mocno przeciętnie jak na warunki ATF wyglądają skrzydła. Sobota i Mierzejewski? Ten drugi wskoczył na TOP, kiedy w warszawskiej Polonii przeszedł na środek pola i podobną rolę pełnił w naszej reprezentacji oraz Trabzonie. Jako skrzydłowy to rozumiem, że impact z okresu płockiej Wisły. Dość niewielkie wsparcie w obronie, a mówimy o zespole gdzie nikt tych boków nie asekuruje. Tu musi biegać za szybkim i technicznym Szymonem Pawłowskim wspartym Radko Maynarem. Mierzejewski raczej nie wykorzysta największych atutów mogąc częściej schodzić do środka, skoro będzie w tej strefie rządził Melikson i schodzący Ljuboja. Sobota to już w ogóle meteor, a nie topowy skrzydłowy i znów słaby w obronie. 

Moim zdaniem siła zespołu jest porównywalna, ale Qcin szedł w medialność nazwisk, brakuje tu pomysłu na optymalizacje ustawienia. Gracze się dublują, sporo będzie problemów w asekuracji, a mocne strony wypisane przez Qcina podczas fazy grupowej są mocno niwelowane przez mój zespół.

Spokojne 2-0/3-1 dla CambyGOATa.

[Qcin_69]

Odpowiem w niedzielę Camby, ale generalnie ciężko się zgodzić z większością też wypisanych w podsumowaniu przez Ciebie  

Kaluzny imo luzniutko ustaje Ofoe i to chyba właśnie poza Sobolewskim najlepszy mozliwy pick na Vadisa. 

Pisanie o Pawłowskim jako o topowym skrzydłowym pominę zupełnie, bo nie widzę żadnej jego przewagi nad Waldkiem Sobota a jego przygoda w Lechu była najlepszą weryfikacją, że do dużej piłki on się nigdy nie nadawał. 

Nie muszę mieć też mega szybkiej obrony bo Zieńczuk akurat szybkością nie grzeszył, a miał zupełnie inne zalety, które też byłyby tutaj zniwelowane przez Wasilewskiego.

Nie widzę też graczy których wybrałem za nazwisko, każdy z tych pickow się luźno broni sportowo i uważam że mimo że mamy podobny skład w kilku aspektach, to całościowo jednak tutaj nie masz podjazdu na koniec, ale jak wspomniałem opis w niedzielę jak się wyrobię na wolnym  

Pozdro!

[Braveheart22]

15 godzin temu, Qcin_69 napisał(a):

Kaluzny imo luzniutko ustaje Ofoe i to chyba właśnie poza Sobolewskim najlepszy mozliwy pick na Vadisa. 

Jodła

[Qcin_69]

5 godzin temu, Braveheart22 napisał(a):

Jodła

zgoda, Jodła też by ustał 

 

[agresywnychomik]

@MarcusCamby awans

[Braveheart22]

Nie podoba mi się za bardzo ta para, widzę wyraźne luki, ale jednak werdykt musi być.

Awans: @MarcusCamby