clutch scorerzy

[Kubbas]

no to mniej wiecej tak jak z obrona Bryanta.

lub jak z twoją wiedzą

[lorak]

kolejna dawka ciekawych informacji na temat clutch:

http://www.slate.com/id/2255932

W sumie WP i APM dla crunch time to jakaś nowość, ale wyniki takie same jak zawsze.

 

co tylko potwierdza, że zawodnicy jak Billups czy Kobe są pod tym względem bardzo przeceniani.

[Chytruz]

tutaj tez Billups sie pojawia:

http://www.nba.com/2009/news/features/j ... index.html

 

wiec jego reputacja jest jakos uzasadniona przez liczby. na pewno bardziej niz all-def Kobego.

No, ale ma zdecydowanie najgorsze FG z tej grupy, podczas gdy jakiś czas towarzyszyła mu łatka drugiego, wiadomo po kim, clutch performera ligi. Nie mówię, że jest gorszy od Jordana Farmara, ale jest overrated as hell.

[simon]

http://thelakersnation.com/forums/index ... ordan-etc/

[lorak]

http://sports.espn.go.com/nba/truehoop/ ... tch-101222

 

So the question then becomes: Is James selfishly piling up stats at the expense of his team's success?

 

It appears to be the opposite.

 

James' teams have outscored opponents by 126 points in his 228 minutes of clutch play, debunking the theory that James is merely a compiler of empty stats; his individual play has coincided with winning basketball. Bryant is another story. Even with far superior teammates than James' former Cavs crew, Bryant has posted a minus-13 plus-minus in his 224 minutes of clutch situations. That is to say, the Lakers have, quite shockingly, been a losing team with Bryant on the floor down the stretch over the past two seasons.

 

This is a critical point. Boiling down clutch performance to six last-second shots is an extremely narrow view of the game. The circumstance happens so rarely that it is virtually a trivial exercise in randomness. To put it in perspective, Bryant and James have played a combined 7,871 minutes over the past two regular seasons, and only 17 of those minutes were played when their respective teams needed a "big shot" (tied or trailing by no more than three points with the game clock at less than 24 seconds). That's 0.02 percent of the time.

 

These numbers reveal James' teams haven't needed last-second heroics because his monstrous late-game play pushes the close game out of reach, rendering a game-winning shot unnecessary. Houston Rockets general manager Daryl Morey once said, "Good teams don't win close games -- they avoid them." And the player who personifies that ethos is James.

 

(...)

 

We can direct some of the blame to the construct of the highlight reel. As a game's CliffsNotes, highlight reels capture the awe-inspiring plays and dramatic game-changing events in snapshots. They give us the game-winning shot, but the rest gets tossed to the cutting-room floor. And the truth is, we don't get to see all the times a player fails in critical moments; we see only the ones when he succeeds.

 

Highlight reels, by design, help facilitate our inherent confirmation bias -- a fallacy of the human mind that causes us to remember what confirms our preconceived notions and throw out the contradictory evidence. Bryant holds the reputation as the game's most clutch player, and who are we to disagree when we see Bryant with a game winner seemingly every fifth day? No one has the time or the interest to watch all 96 of Bryant's missed field goal attempts in clutch situations since 2008-09. But those happened, and we need to account for them.

 

 

UPDATE

 

http://espn.go.com/blog/truehoop/post/_ ... not-clutch

[lorak]

zawodnicy w clutch od sezonu 2003 do chwili obecnej.

 

The Big Winner

 

LeBron James. He’s on another planet. What’s so startling about his numbers and increased performance is that he’s already the best player in the league for the first 43 minutes of a game. He’s also the only one of the 15 players presented here who has no drop-off whatsoever in shooting. And that’s over a fairly decent sample: 1193 minutes total and 477 minutes for his three-year peak.

[Bastillon]

to jest must-read, wiec mam nadzieje ze Lo sie nie obrazi jesli wrzuce calosc (podkreslone przeze mnie):

 

« What Do Differences in True Shooting% Mean?

The NBA’s Best Players in the Clutch (since 2003)

 

January 10, 2011 by ElGee

 

82games has released yet another batch of clutch statistics, this time for the 2011 season. Interestingly, 82games doesn’t have player cards for career performance, just for each individual season. That begets an obvious question: Which players have done the best since they started tracking this stuff back in 2003?

 

Older player’s missed the cut — sorry Shaq, the data begin at the end of your prime — and younger players were excluded because there just isn’t much of a sample. 82games defines clutch as the last 5 minutes of a 5-point game or closer, and all stats below are per 36 minutes and through January 6, 2011.

 

Here are 15 intriguing compilations of late-game performance, with statistics since 2003 and each player’s best 3-year period:

 

Some observations:

 

* It’s harder to shoot from the floor in clutch situations. In the last three years, the average eFG% was 45.7%. The league average in non-clutch situations over that time was 49.8%.

* FTA’s nearly double, from 3.7 FTA’s per 36 to 6.9, probably a direct result of intentional fouling to extend games. This inflates True Shooting% percentage. Then again, some players like LeBron, Wade and Billups are known for getting to the line late in games.

* Perimeter players monopolize the possessions in these situations. Since 2009, they average 13.4 FGA’s per 36 to just 9.9 for interior players. The little guys’ eFG% is 45.3% (49.0% for bigs) but they make up for it with a huge FT% discrepancy (81.8% for smalls to 72.4% for bigs).

* NB: 2003-2005 was a lower scoring environment than 2006-present. Some mental curving should be done for those shooting numbers. In 2003, the eFG% in the league was 47.4%, 2.2% lower than 2011. League avg. TS% from 2003-2005 was 52.1% and from 2006-2010 was 54.1%.

 

The Big Winner

 

LeBron James. He’s on another planet. What’s so startling about his numbers and increased performance is that he’s already the best player in the league for the first 43 minutes of a game. He’s also the only one of the 15 players presented here who has no drop-off whatsoever in shooting. And that’s over a fairly decent sample: 1193 minutes total and 477 minutes for his three-year peak.

 

Honorable mentions to Manu Ginobili and Steve Nash.

 

The Big Loser

 

Is this Shaq’s next nickname for Dwight Howard? Howard morphs into a useless appendix down the stretch. He rarely shoots — 4.4 FGA’s per 36! — and doesn’t shoot particularly well. Whereas Amare Stoudemire bodes well for a big, but that probably has more to do with playing alongside Nash and possessing the skillset of a wing player. (Grant Hill matched up with Stoudemire last week in his return to Phoenix.)

 

An honorable mention to Paul Pierce here as well, whose shooting struggles extend beyond the free throw line.

 

The “Closer” and the Big Shot

 

Unlike the famous 82games game-winning shot study, Kobe Bryant and Chauncey Billups live up to their billing here. Even if some of Billups 90% increase in FTA’s are from intentionally fouling, he’s still putting teams away at the line.

 

Bryant was quite good down the stretch of close games from 2003-2007, but he verified his reputation as an assassin from 2008-2010. He took about 8 more shots per 36 in clutch situations (and nearly twice as many FT’s) with almost no change in his eFG%. There’s no significant improvement like Ginobili saw (or Manu’s obscene accuracy at 55.9% eFG%) but Bryant’s shooting twice as much as Ginobili and is still way above average for perimeter player accuracy.

 

Garnett and Duncan

 

A criticism often volleyed toward Kevin Garnett is his reluctance to take over games down the stretch. Of course, most bigs are hampered by this. And, with regards to his chief rival, Tim Duncan, KG’s clutch performance is quite similar. He’s nearly identical with TD over the last 8+ seasons, and outperformed him in his 3-year peak. Garnett actually shot it 21% more in his three-year peak (18.0 FGA’s per 36, 618 minute sample) than Duncan did in his (14.9 FGA’s per 36, 473 minute sample).

 

Still, in this generation it seems no big is going to rival a perimeter player in late-game performance.

 

Clutch Leaders Since 2008

 

Free Throw Shooting (min 50 attempts)

 

1. Mo Williams – 94.5%

2. Manu Ginobili – 92.3%

3. Steve Nash – 91.9%

4. Luke Ridnour – 90.7%

5. Ray Allen – 90.0%

6. Dirk Nowitzki – 89.9%

7. Russell Westbrook – 89.8%

8. Brandon Jennings – 89.1%

9. Chris Paul – 88.8%

10. Andre Kirilenko – 88.7%

 

eFG% (min 10 FGA’s per 36)

 

1. David Lee – 59.1%

2. Eric Gordon – 57.4%

3. Quentin Richardson – 55.8%

4. Glen Davis – 55.6%

5. Amare Stoudemire – 55.2%

6. LeBron James – 54.0%

7. Steve Nash – 53.9%

8. Mo Williams – 53.9%

9. Ray Allen – 53.9%

10. Jason Terry – 53.5%

 

Points per 36 minutes (min 100 minutes)

 

1. LeBron James – 40.9

2. Kobe Bryant – 40.0

3. Dirk Nowitzki – 34.1

4. Carmelo Anthony – 32.9

5. Dwyane Wade – 30.8

6. Chris Paul – 29.1

7. Manu Ginobili – 28.3

8. Steve Nash – 27.9

9. Kevin Durant – 27.8

10. Brandon Roy – 26.9

 

Assists per 36 (min 100 minute)

 

1. Steve Nash – 9.4

2. Deron Williams – 9.0

3. Chris Paul – 7.8

4. Baron Davis – 7.6

5. Jason Kidd – 6.6

6. Dwyane Wade – 6.5

7. LeBron James – 6.2

8. Allen Iverson – 6.0

9. Rajon Rondo – 6.0

10. Jrue Holiday – 5.7

 

Rebounds per 36 (min 100 minutes)

 

1. Dwight Howard – 14.9

2. Joakim Noah – 14.4

3. Marcus Camby – 13.6

4. Tim Duncan – 12.6

5. Ty Thomas – 12.1

6. Kevin Love – 12.1

7. Anthony Randolph – 11.9

8. Al Horford – 11.2

9. David Lee – 11.0

10. Emeka Okafor – 10.9

 

co mi sie rzuca w oczy ?

 

potwierdzenie pizdowatosci Pierca ktora ja zawsze widzialem i nie rozumialem tej jego reputacji, a wszyscy wychwalali jaki to on nie jest clutch performer. wystarczy powiedziec ze koncowki z reguly rozgrywa Pierce, a Celtics sa jednym z najgorszych ofensyw w crunch time. ich collapsy pod koniec meczu powinny byc juz wlasciwie ich cecha charakterystyczna, a na czolo powinna sie wysunac utrata 15 pktowej przewagi w 3Q G7 finals. Pierce wyrobil sobie ta niesluszna reputacje clutch performera w tym duelu z LeBronem z mistrzowskiego sezonu, ale prawda jest taka ze ma tylko potencjal na eksplozje, jednak takie wybryki rzadko mu sie zdarzaja a najczesciej ma "oczy strachu" (jak przy tamtych slynnych FTs) i ogolnie mocno zawodzi.

 

Rondo i Jason Kidd - podobni rozgrywajacy w stylu, trudno im wykreowac cos dla innych poprzez sciaganie obrony na siebie i korzystaja z tego ze to inni sie urywaja a oni ich znajduja. pod koniec meczu, gdy presja obrony jest znacznie wieksza, a openingow mniej, nie sa zbyt uzyteczni bez wzgledu na sytuacje. pod koniec meczu pilka powinna byc w rekach kogos kto potrafi zdobywac pkty, nie pass-first/non-score PGs ballhogujacych bezproduktywnie gdy shot clock jest tak cenny.

 

Nash i Manu sa kozakami - wiadomka. potwierdza sie to w kazdym takim researchu. te gadanie ze Nashowi brakuje jaj, ze jest soft psychicznie i co to tam jeszcze nie wymyslono jest ogolnie dosc smieszne wobec tych wszystkich dowodow. Manu w sumie nie trzeba przedstawiac pod tym wzgledem, wyrobil sobie dostatecznie dobra reputacje. wraz z Bryantem, LeBronem, Billupsem, Dirkiem, Wadem i CP sa scisla czolowka crunch time performerow. wliczajac defensywe trzeba oczywiscie dodac KG i Duncana.

 

co ciekawe ostatnia para jest rowna w crunch time, ja juz w sumie wiele razy widzialem takie dane w debatach o nich, ale warto je tutaj podkreslic dla niezaznajomionych z rGM. Duncan jest rowniez lepszym zbierajacym w crunch time niz zazwyczaj. to tez potwierdza jego reputacje.

 

duze zaskoczenie ? Big Baby tak wysoko w skutecznosci.

[P_M]

Bast miałbyś może zestawienie clutch performance w latach kiedy Lakers zrobili swoj 3peat?

Chodzi mi głównie o porównanie Shaq'a i Kobe'go

 

Ps. dla mnie zaskoczeniem jest brak KG w zbierających...

[Bastillon]

Bast miałbyś może zestawienie clutch performance w latach kiedy Lakers zrobili swoj 3peat?

Chodzi mi głównie o porównanie Shaq'a i Kobe'go

 

Ps. dla mnie zaskoczeniem jest brak KG w zbierających...

nie ma takich danych dostepnych. ogolnie jednak przecenia sie role Kobego w crunch time. gdy juz uzytkownicy rGM analizowali poszczegolne mecze na wlasna reke, to wynikalo z tego ze Shaq byl glowna opcja w 4thQ i to jednak on ich prowadzil do zwyciestw wtedy. wyjatkiem byly serie ze Spurs z tego co pamietam.

[Chytruz]

Pierce wyrobil sobie ta niesluszna reputacje clutch performera w tym duelu z LeBronem z mistrzowskiego sezonu,

?

 

Pierce reputację clutch performera wyrobił sobie z 8-10 lat temu.

 

Zresztą ukute na ebaskecie koło 05-06 pojęcie "Piercyzmu" odnosiło się raczej do kontrolowania przebiegu meczu w 3-4 kwarcie, w przeciwieństwie do "Kobizmu", który miał obowiązywać w tych ostatnich minutach spotkań. Przykładem historyczny come back w playoffs z Nets.

[Xamel]

mo Williams??

eee?

podobno lejbron miał słaby support a tu proszę - clutchy clutch mo williams

taaki zarcik

[vasquez]

ciekawe, że 'another planet' lebron cudownym sposobem traci swoje kosmiczne walory wtedy, kiedy dzieci idą spać, a dorośli siadają do oglądania koszykówki, czyli w playoffs. porównywany do niego koleś z La, jakby nie pierdolił scoringu w meczu, jakby nie kulał w serii, to wrypie jakiegoś daggera, zrobi clutch, wypracuje fts, kiedy trzeba, nagle się wkurwi i zrobi coś, czym zdecyduje o wyniku. a lebron najwyżej jebnie raz na dekadę jakiegoś fisharfocla [przesada zamierzona, ale oddająca ideę główną], albo trzykroka lub innego kraba z wizards. zadna reguła nie istnieje bez odstępstw, wahnięć większych lub mniejszych, ale lebron w playoffs, zwłaszcza w meczach najtrudniejszych, które oddzielają aż wielkich od tylko dobrych, lebron dotąd nie zwojował nic, co by jego anotherplanetyzm jakoś uwiarygodniało. mozna się przerzucać statami z miliona meczów, ale każdy dorosły wie, że klasa gracza, to te kilka meczów na koniec sezonu, decydujących o jego wyniku, pod presją i okiem miliarda chińczyków, a nie tysiąc meczów regularsezonowych, choćby z nawet najfajniejszymi hajlajtami i winnerami i kluczyzmami.

 

tylko w statach tak zbiorowych i bagatelizujących okoliczności zdarzeń, jak publiczny gwałt krasnoludków na królewnie śnieżce, lebron może być uważany za kluczera. w realu, gdyby przyszło postawić kasę własnej babci na wynik, i dać komuś swoją piłkę do ręki na ostatnie 5 minut przy remisie, to nawet szanowny lorak zatrudniony oficjalnie od dłuższego czasu na łetacie w lebron.is.my.god.corp w zaciszu domowym wybrałby pana lebrona tylko wtedy, gdyby jego jedynym konkurentem był shaq mający rzucać fts :], bo betonem z mózgu mozna zaklajstrować dziury w racjonalnym myśleniu na forum internetowym, gdzie każdy ma swoją rację jak dupę i za punkt honoru stawia sobie trzymanie się jej do upadłego machając cepami zamiast ludzkiej wymiany opinii z poszanowaniem logiki i zdrowrgo rozsądku, a czasami z przymrużeniem oka celowym, ale już w normalnym świecie człek zwyczajnie trzeźwieje i się przestaje czuć ambsadorem gracza albo świata, zwłaszcza jak siano wchodzi w grę.

 

lorak, już bez sugestii i podejrzeń, którymi byc moze cię krzywdzę - komu byś dał piłkę w g7 playoffs na ostatnie

5 minut, żeby pociągnął wynik dla 'twojej' druzyny, na którą postawiłeś wszystkie oszczędności ? lebronowi, bryantowi, pierce'owi ? olej apm i inne głupoty, przypomnij sobie, jak człowiek a nie wyszukiwarka cyferek, jak ci goście w takich sytuacjach w swojej karierze się spisywali i... no właśnie - kogo wybrałbyś na podstawie doświadczenia życiowego ?

 

[ czy większym problemem dla lebrona są jego orzeszki w pantalonach, które nie dają rady tych 125 kg cielska uciągnąc w meczach on the edge/must-win/itp. czy po prostu kompletny brak pewności siebie przy rzucaniu z odległości dalszej niz 3 metry, który limituje mu możliwości w halfcourt przy max sfokusowaniu i determinacji obrony - to już kwestia dla psychologów sportu ]

[lorak]

przypomnij sobie, jak człowiek a nie wyszukiwarka cyferek, jak ci goście w takich sytuacjach w swojej karierze się spisywali

przecież właśnie te cyferki pokazują jak w swoich karierach ci gracze się w tym względzie spisywali. i uwzględniają wszystkie rzuty, a nie tylko te, które ktoś łaskawie raczył zapamiętać (albo zapomnieć - co często zdarza się z licznymi pudłami Kobe). w regular, playoffs, nie ma znaczenia - Kobe nie jest bogiem, nie jest nawet lepszy od kilku zawodników, w tym LeBrona. przestań więc ignorować fakty, zacznij racjonalnie myśleć,* to będzie można rozmawiać. ale jak chcesz walnąć kolejnego emocjonalnego posta przesiąkniętego cipkami, to proszę bardzo, chętnie poczytam, bo mnie bawią niezwykle, ale konstruktywnej rozmowy z tego nie będzie. jak mówiłem - jesteś trochę jak ai. lubicie wygłaszać przemówienia okraszone wieloma niezwykłymi wstawkami, dzięki czemu fajnie się was czyta, ale logicznej spójności w tym zwykle wiele nie ma.

 

*

mamy gracza A, który w ostatnich rzutach trafia 25% oraz gracza B, który trafia 34%. ty najwyraźniej do oddania ostatniego rzutu wybierasz zawodnika A i takie twoje prawo, ale żadna logika za tym nie przemawia.

[Xamel]

ale ale Lorak to przecież nie tak prosto

trzeba wziąć pod uwagę statystyki z 7mego meczu serii, który odbywa sie w sobotę, po tym jak Twój zespół wrócił z 1-3, wygrywając dwa razy po dogrywce, kiedy zawodnik A B czy X zagrali średnio 37 minut w całych PO, a w poprzedniej rundzie był sweep, zawodnik trafił 4 z ostatnich 6 rzutów, oraz spudlowal potencjalnego gamę winnera dwa mecze temu, ale trafił dwa w pierwszej rundzie ... do tego w regularze opuścił 12 męczy a w offsezonie grał w reprezentacji na olimpiadzie. uff chyba o niczym nie zapomniałem? aaaaa a żona mu dała czy musiał korzystać z czirliderek?

[dh12]

kolejny dowód, że teksty w stylu 'Manu jest przeceniany' to lipa.

swoją drogą zaskoczył mnie Billups, bo cyferki to jedno, a wizerunek Billupsa w najważniejszych meczach PO to drugie.

 

MANU MANU MANU MANU MANU MANU MANU MANU MANU MANU MANU MANU

[vasquez]

@ lorak

 

cała ta sensacja cyferkowa, która ma być synonimem logiki, przypomina tylko znaną prawdę, że najlepszym środkiem antykoncepcyjnym jest środek dupy.

 

dokładnie przecież rozumiesz, o co chodzi. przecież nie o zagrzebanie rzeczy naprawdę istotnych w masie istotnych

mniej lub bardziej. jakieś hierarchie powinny obowiązywać. tymczasem takie wyliczenia, na jakie się m.in ty powołujesz są z gruntu obarczone [wiel]błądami.

 

np. jak mozna nie oddzielić playoffs od regular sezon ? nie rozumiem tego, bo to kompletnie nieracjonalne jest. cięzar gatunkowy jest całkowicie inny, inaczej się rozgrywa klucze w meczu grudniowym czy marcowym nawet, a inaczej kiedy zależy od nich sezon, mecze na-wygraną, na-przełamanie wyniku, ratujące serię etc. klucz-rzuty w g1 a klucz-rzuty przy stanie 2-2, 2-3 albo 3-3. jakie ma osiągnięcia lebron w takich sytuacjach ? mecz meczowi nie równy, klucz kluczowi też nie, jak można je pakowac do tego samego wora ?

 

"przestań więc ignorowac fakty" - nigdy ich nie ignoruję. problem w tym, że te fakt bez interpretacji jest mało wart. fakt faktowi nie jest równy. ty zaś wszystkie, wazne, mało wazne, albo zgoła bezwartościowe wsypujesz do tej samej

maszynki, mielesz oraz mielisz i coś ci wychodzi. wychodzi ci parę cyferek, których nie jesteś w stanie wartościowo zinterpretować, bo popełniasz błąd nie hierarchizując faktów przez tym zmieleniem, a więc nie nadajesz im wektorów wartości, bierzesz je soute i z nich próbujesz wyprowadzać wnioski, którymi potem próbujesz "miażdzyć" inne.

 

dostajesz płytką papkę cyfrową na podstawie której usiłujesz się bawić w analityka, a nie mając większej wiedzy o grze niż te matematyczne zestawienia. twoim jedynym atutem jest koślawo pojmowana "naukowość" takiego podejścia, zbliżająca rzekomo do "obiektywności", definiowanej równie niepowaznie - bo jak "obiektywizmem" można nazywać traktowanie równoprawne klucza w regular w lutym i klucza w g6 w playoffs przy stanie 2-3. jak można ? gdzie tu jest obiektywizm ? od kiedy obiektywizm dotyczy takich zjawisk ? obiektywnie to se mozesz policzyć, ze jak masz 3 cukierki i wszamiesz 2, to zostaje jeden. w koszykówce, kiedy okoliczności zdarzeń są z zasady niepoddające się prostej kwantyfikacji z uwagi na swoją róznorodność i specyfikę, osobność - nie ma mowy o posługiwaniu się takim obiektywizmem, ani nie ma nikt prawa do roszczenia sobie do tego pretensji.

 

problem z takimi polemikami polega na tym, ze omijasz zadawane wprost pytania, podwijasz ogon, kluczysz jak zając i kryjesz się po krzakach vel "wy nie rozumiecie systemu liczenia, bo za głupi jesteście, jak zrozumiecie to pogadamy", co jest podwójnie niepowazne, bo nikt cię nie pyta o system liczenia tylko o fundament definiowania zjawisk, które ten system ma za ambicję używać jako materiału do formułowania jakichś liczbowych wniosków.

 

bez cipek, bez metafor, na "biało". z oczekiwaniem na odniesienie się wprost do, bezczelnie powiem - precyzyjnych pytań i tez, aczkolwiek wiary we mnie mało, bo doświadczenie życiowe jest bezlitosnym nauczycielem i prognostykiem zresztą.

[lorak]

np. jak mozna nie oddzielić playoffs od regular sezon ?

jest to oddzielane. ty tylko jakoś nie chcesz tego zaakceptować i ciągle to ignorujesz. ostatnio linkowany artykuł skupił się akurat na samym regular, ale były inne – również przywoływane wcześniej w tym temacie – które zajmowały się playoffs. i Kobe zawsze wypada gorzej, niż jego reputacja na to wskazuje. (reszta twojego postu to niestety rozwlekanie tego błędnego założenia o nieoddzielaniu regular i playoffs, więc i nie ma do czego się odnosić)

 

akurat znalazłem inny ciekawy wpis, który skupia się jedynie na playoffs.

http://elgee35.wordpress.com/2010/12/21 ... ion-games/

niestety link nie działa, ale przez kopię google można go przeczytać. na wszelki wypadek pozwolę go sobie wkleić tu w całości:

Clutch or Choker? Kobe Bryant vs. Karl Malone in Elimination Games

December 21, 2010 by ElGee

 

Winning can do wonders for an individual’s reputation in a team sport. I have long contested, with great resistance, that the conflation between individual results and team results plays tricks on even the most objective minds. Kobe Bryant has a history of falling short the bigger the situation (playoffs, Finals, game 7′s, GW shot attempts), yet has garnered a reputation as one of the best clutch players ever. Conversely, Karl Malone is seen by many as not just a failure, but a true choker. Both people often describe their perceptions of facial expressions in these situations:

 

Kobe looks like he wants it. Look at his face!

Malone looks scared. Look at his face!

 

It’s not exactly a scientific approach. And it’s one that preys on our cognitive biases. Bryant won early in his career with a great overtime performance, in a game everyone was watching (game 4 of the 2000 Finals). Malone was labeled as a failure early on. We then sought out to affirm those opinions, and selectively remembered what supported them and ignored what didn’t. Winning creates the perception of “clutchness” and alleviates the appearance of choking, regardless of how the individual plays. Peyton Manning was labeled a choker, but then lost that moniker after winning a Super Bowl…in arguably his worst postseason performance.

 

But back to Malone. One thing that stood out to me when combing back through his career was just how many big games he had in the playoffs and just how little help he had. Indeed, he even tormented some teams in the West. Our lasting memory him is disappearing in the final minutes of Game 6 in 1998 and Michael stripping him in the final minute. But no one remembers the absolute gem he had to force that game in the first place…

 

Curious, I thought it would be interesting to compare Malone’s performances in elimination games from his highest profile period to Bryant’s elimination game performances. After all, what game is bigger than the one you can’t lose?

 

Before I present all the data, let’s just look at the true shooting percentage numbers:

Regular Season TS% TS% in elimination games

Player A 55.6% 50.5%

Player B 58.7% 55.3%

 

Stop and think about those numbers telescopically. Player A drops over 5% in TS% – a catastrophic dip – from above average to well below average. Player B drops 3.4%, but still maintains a figure comparable to Player A’s regular seasons figure, and is still well above average. Which of those players would you say is a choker? Which of those players would say shoots poorly when his team is facing elimination?

 

Player A, of course, is Kobe Bryant. Player B, Malone. Below are their full statistics in elimination games, for Malone 91-98 (Basketball-Reference doesn’t have playoff logs before 91) and for Bryant 00-10 (essentially Bryant’s prime). Statistics are normalized per 75 possessions played. Regular season averages are weighted based on the percentage of elimination games from that season (eg 4 of Malone’s 16 elimination games are from 1998, so 25% of his regular season averages come from 1998.)

 

 

Wow. Kobe’s scoring, shooting and assists drops heavily. He has a slight increase in rebounding. If that’s not surprising enough, Malone actually increases his scoring in elimination games while significantly reducing his turnovers. His rebounding goes up as well.

 

Bryant certainly faced tougher defenses, but the Jazz certainly met plenty of stingy defenses. For an idea of the difference between a 101.6 DRtg and a 103.6 DRtg, that’s about the disparity between this year’s 6th-ranked Bulls defense (101.8 DRtg) and this year’s 10th-ranked 76ers defense (104.0 DRtg). Those Bulls teams allow an opponent’s TS% of 52.0% while the Sixers is 52.4%. So certainly the difference in defensive quality explains little of the difference in performance.

 

Of course, there’s also the fact that Malone was also the primary focus of every defense he faced throughout those years while Bryant had Shaq by his side six of 13 games and Pau Gasol for another five. Malone’s secondary option was feeble by comparison: John Stockton’s high-scoring playoff game from 1991-1998 was 28 points! (An interesting follow up might be Stockton’s performances in these 16 games.) Indeed only three times did a Jazz player other than the Mailman go over 30 in that 8-year playoff period: Hornacek twice in 1996 (30 each time) and Jeff Malone in 1992 (33).

 

Yet Malone is heavily docked in all-time comparisons because of some perceived inability to play well at big times. And Bryant seems to get a boost because of it. While statistics certainly do not tell the entire story – ironically, I’d say Malone’s defense was better than Bryant’s as well, but that’s not a statistical debate – they certainly do fly in the face of conventional wisdom in this case.

[vasquez]

@lorak, najbardziej podoba mi się ostatnie zdanie - świetna metoda : najpierw jazda na cyferkach, bez hierarchizacji danych, bez ich racjonalnego oglądu, dopóki służą założonej tezie, a na koniec ocena defensywy całkowicie anty-statystyczna, bo 'przecież nie chodzi o to, by statami debatować". ręce opadają. nie wiem, co ma do tzw.kluczów ogólnoplayffowa statystyka, co ma do lebrona kobe bryant, co ma malone do bryanta, co ma postulat traktowania konkretnych zjawisk z uznaniem ich specyfiki i osobności zamiast bagatelizowania czy ignorowania ich poprzez wrzucanie do ogromnego wora, w którym tracą swoje właściwości rozpływając się w niebycie.

 

dowodzi to wszystko tylko prawdziwości takiej oto opinii, że tak traktowana statystyka w koszykówce, to jest całkowicie osobny sport - rzecz do zabawy dla miłośników, ale gdzieś na marginesie, poza głównym nurtem, w którym dopuszczone mogą być staty podstawowe, ofk jakoś ogarnięte interpretacją i to na poziomie konkretnych meczów i w tych meczach zdarzeń.

 

chcąc opowiedzieć o wszystkim - opowiadasz o niczym.

 

cyfry moga się przydać, bardzo, ale nie w takim nagromadzeniu i tak radosnym wymieszaniu. to nie są nawet pozoru naukowości, to jest zwykłe chciejstwo.

[lorak]

Vasquez, przykro mi, ale nie wiem jak z tobą rozmawiać. przedstawiam ci dane (Kobe w clutch wypada gorzej niż to poetycko opisujesz), to je ignorujesz. analizuję mecze (co pokazuje że Kobe wcale nie zagrał lepiej od Jamesa przeciw temu samemu przeciwnikowi - właściwie to osłabionemu, ale kto by tam pamiętał i uważał za istotną różnicę, czy pod koszem jest Uno Uno czy Perkins), to znowu ignorujesz. do tego te same zjawisko w przypadku jednego gracza (np. zbieranie) interpretujesz pozytywnie (gdy chodzi o Kobe: "spudłował 18 rzutów, ale starał się mocno - zobacz jak zbierał!"), a w przypadku drugiego negatywnie (gdy chodzi o LeBrona: "słabo zagrał, a te piłki to same mu w ręce wpadały")... i weź tu wierz w twój idealistyczny postulat "fakty należy interpretować!", gdy najwyraźniej kierunek interpretacji zależy tylko od twojego widzimisię.

[Findek]

Vasquez, przykro mi, ale nie wiem jak z tobą rozmawiać. przedstawiam ci dane (Kobe w clutch wypada gorzej niż to poetycko opisujesz), to je ignorujesz. analizuję mecze (co pokazuje że Kobe wcale nie zagrał lepiej od Jamesa przeciw temu samemu przeciwnikowi - właściwie to osłabionemu, ale kto by tam pamiętał i uważał za istotną różnicę, czy pod koszem jest Uno Uno czy Perkins), to znowu ignorujesz. do tego te same zjawisko w przypadku jednego gracza (np. zbieranie) interpretujesz pozytywnie (gdy chodzi o Kobe: "spudłował 18 rzutów, ale starał się mocno - zobacz jak zbierał!"), a w przypadku drugiego negatywnie (gdy chodzi o LeBrona: "słabo zagrał, a te piłki to same mu w ręce wpadały")... i weź tu wierz w twój idealistyczny postulat "fakty należy interpretować!", gdy najwyraźniej kierunek interpretacji zależy tylko od twojego widzimisię.

Tak, już o tym pisałem. Piękna metafora to jest minus 10 do Twoich argumentów i plus 15 do jego.