Zmarł Wyman Tisdale

[Maxec]

Dziś w wieku 44 lat zmarł Wyman Tisdale :cry:

Pewnie wielu z forumowiczów zapyta: Wyman WHO? i ma prawo... :roll:

 

Nie wiem czy to dobre miejsce, ale chciałem go wspomnieć, bo przez ostatnie 2 lata stoczył heroiczną walkę z rakiem kości w wyniku której stracił nogę.

 

Mocno mu kibicowałem w tej walce, bo dopiero gdy dowiedziałem się o jego chorobie, skojarzyłem, że nr 2 draftu z 1985 roku, wybrany przez Pacers oraz kapitalny jazzman - gitarzysta basowy - TO TEN SAM Wyman Tisdale :!:

 

W NBA grał na pozycjach PF/C (zresztą jego debiutancki album jazzowy nosił tytuł - a jakże - "Power Forward" ), a występując w barwach Pacers, Kings i Suns miał średnio 12 pkt i 6 zb. na mecz. W najlepszym swoim sezonie 1989/90, gdy zdobywał dla Kings ponad 22 pkt i 10 zb./mecz :!: , stworzył z młodziutkim wtedy Mitchem Richmondem jedną z najbardziej zabójczych par guard-forward w Lidze.

 

Tisdale był z tego samego pokolenia co Michael Jordan, Sam Perkins, Chris Mullin czy Patrick Ewing i jak oni był w składzie ekipy USA na IO w LA w 1984 r., kiedy to Amerykanie zdobyli (wreszcie) złoto (do 1992 w Igrzyskach grali amatorzy). To, że Tisdale nie zagrał w Dream Teamie[/b] jak MJ czy Mullin wynikało z faktu, że na pozycji PF USA mieli wtedy już ... Barkleya i Malone'a, więc nie było dla Wymana miejsca.

 

Tisdale był showmanem, nazywano go "man with wide smile", znakomitym kolegą na i poza parkietem, świetnym koszykarzem i jeszcze lepszym muzykiem. Myślę, że tam gdzie odszedł rozgrywa swe najlepsze mecze i najlepsze partytury

[cieglo]

Gwoli ścisłości, imię to Wayman. Chociaż sam zapamiętałem go raczej z boxscorów (gry nie pamiętam zbyt dobrze) to jednak zawsze jest to dla mnie szok, że człowiek w tym wieku, żyjący w kraju o dużej kulturze medycznej i do tego dobrze sytuowany, przegrywa z chorobą, nawet tego typu. Do tego sportowiec.

 

Co do tytułu jego albumu, to faktycznie coś mi się kojarzy (bo charakterystyczny) - wydaje mi się, że kiedyś pisali coś o tym w starych numerach Magic Basketball więc zaskoczony nie jestem. Tym bardziej szkoda.